Dobroć
i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dniżycia
mego: i będę mieszkał w domu Pana na wieki – Ps. 23:6.
Dobroć i miłosierdzie, których spodziewamy się w
Królestwie, mają swój początek już tutaj i
dlatego
powinny być oceniane. Kto nie zna radości Pana w tym życiu,
zdecydowanie nie będzie przygotowany do radości Pana w
Królestwie, niezależnie od tego, jakich błogosławieństw i
radości może dostąpić pod rządami Królestwa, w czasie Wieku
Tysiąclecia. Istnieją więc radość i szczęście, udzielane wiernym Panu
jednostkom, które nie są chwilową radością związaną z
początkowym przyjęciem Pana i poświęceniem się Jemu. Na dobroć i
miłosierdzie Pana nie powinno się patrzeć jako na coś, co należy do
odległej przeszłości, ale należy je uznawać i oceniać jako rzeczy
teraźniejsze. Boska dobroć i miłosierdzie towarzyszą nam każdego dnia
– odświeżają nas, wzmacniają i błogosławią. (R 3268) *
* *
Boska dobroć i miłosierdzie błogosławią nasz nowy umysł i
człowieczeństwo, chociaż dobroć tu wymieniona odnosi się bardziej, choć
nie wyłącznie, do naszych przywilejów duchowych, podczas gdy
miłosierdzie odnosi się bardziej, choć nie wyłącznie, do naszych
przywilejów ludzkich. Posiadanie ich jest chwalebnym
przywilejem
– nie tylko przez część, ale przez całą podróż do
Królestwa. Nie wątpmy ani przez chwilę w wierność Pana w
udzielaniu nam wszelkiej łaski, miłosierdzia i prawdy, potrzebnych w
naszej całej podróży. On nas nigdy nie zawiedzie, nie opuści
ani
nie porzuci. A gdy okażemy się wierni aż do końca, naszym wiecznym
działem będzie członkostwo w rodzinie Bożej.
Równoległe
cytaty:
2 Moj. 15:13; 20:6; 33:19; 34:6; 2 Kron.
5:13; Neh. 9:17,27-31; Ps. 23:1-5; 33:5; 73:1; 103:1-17; Jak. 1:17;
Jana 14:2,3; Efez. 2:19-22; 1 Piotra 2:5.