To
czyniąc, nigdy się nie potkniecie – 2 Piotra 1:10.
Warunkiem nie jest
czynienie tego doskonale,
bez uwzględnienia sprawiedliwości Chrystusa, przykrywającej nasze
grzechy i wyrównującej nasze codzienne braki. Jeśli jednak
wraz
z wiarą w przypisaną sprawiedliwość Chrystusa rozwiniemy te wszystkie
łaski do granic naszych
możliwości, nie potkniemy się. Nawet gdy
uczynimy wszystko, co możemy, wciąż jesteśmy sługami nieużytecznymi,
nie ośmielającymi się ufać własnej sprawiedliwości, lecz dostatniej
szacie, która staje się naszą przez wiarę w Chrystusa, gdy
ze
stałą „pilnością” sprawujemy swoje zbawienie z
bojaźnią i
ze drżeniem, wiedząc, że sprawiedliwość Chrystusa jest przypisywana
tylko tym, którzy pragną porzucić grzech i dążą do
„świętości, bez której żaden nie ogląda
Pana”. (R
2154)
* * *
Wyrażenie „to
czyniąc” oznacza trzy
różne działania: (1)
przydajcie – rozwijanie łask
wymienionych powyżej, (2)
będzie przy was
– praktykowanie
tych
łask po ich rozwinięciu i (3)
obficie będzie
– używanie tych
łask
tak, by właściwie współdziałały ze sobą, kontrolując
wszystkie
pozostałe łaski, uczucia, myśli, słowa i czyny. Te trzy działania,
wiernie wypełniane, rozwijają doskonałość charakteru na podobieństwo
Chrystusowego. Przez te trzy sposoby działania i rozwoju charakteru
jednostka jest chroniona przed utratą szczególnej łaski
Bożej, a
dzięki naszemu Panu Jezusowi Chrystusowi ostatecznie może okazać się
więcej niż zwycięzcą. Wykorzystujmy jak najwierniej tę najważniejszą ze
wszystkich instrukcji dotyczących rozwoju charakteru.