1 MARCA

Pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł serc waszych i umysłów waszych w Chrystusie Jezusie – Filip. 4:7.

    Pokój, o którym jest tu mowa, nie jest naszym własnym pokojem. Jest to pokój Boży – pokój, który uzyskujemy w wyniku uświadomienia sobie mocy, dobroci i gotowości Boga do prowadzenia nas Swoją prawicą jako Swoje dzieci. Myślą tego wersetu jest to, że pokój ten strzeże nas ustawicznie, jak wartownik, nie wpuszczając żadnych wrogich ani trapiących myśli czy obaw. Pokój ten zachowuje umysł chrześcijanina w takim stanie, że w sercu ma on pokój, społeczność oraz poczucie duchowej łączności z Panem, a także strzeże umysł chrześcijanina i jego zdolność rozumowania, pouczając go i zapewniając o Boskiej mocy, mądrości i miłości. (R 3128)
* * *
    Pokój Boży jest odpoczynkiem serca i umysłu wynikającym ze świadomości harmonii z Bogiem i Boskimi zarządzeniami. Zachowanie tego pokoju w sercu i jego panowanie w nas w warunkach niepomyślnych dla naturalnego człowieka przechodzi ludzkie zrozumienie. Przez urząd Chrystusa pokój ten strzeże serce i umysł – zarówno przed złem, jak i w tym co dobre oraz dla dobra.

    Równoległe cytaty: Jana 14:1,27; 16:33; Rzym. 5:1; 8:6; Kol. 1:20; 3:15; Ijoba 34:29; Ps. 4:9; 25:12,13; 29:11; 85:9; 119:165; 125:1,5; Przyp. 3:17,24; Iz. 26:3; 28:12; 32:2,17,18; 53:5; 54:13; 57:1,2,19; Jer. 33:6; Łuk. 1:79; 2:14; Dz.Ap. 10:36.

    Pieśni: 108, 54, 106, 107, 109, 179, 244.
    Wiersze brzasku: (299) Światłość i ciemność.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4904.

    Pytania: Czy w tym tygodniu miałem(am) ten pokój? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jak go wykorzystałem(am)?
Co z niego wynikło?

Powrót na początek

2 MARCA

Cokolwiek jest prawdziwego, cokolwiek poczciwego [godnego czci] ... o tym rozmyślajcie – Filip. 4:8.

    Każdy, kto sympatyzuje z fałszem lub przesadą, kala się w mniejszym lub większym stopniu. Każdy, kto oczyszcza swoje myśli i unika przesady itp., odpowiednio oczyszcza swój umysł i cały swój charakter. Nie wystarcza też, że jesteśmy upewnieni co do prawdziwości pewnych spraw. Mamy je nadal poddawać próbie i rozpoznawać, do jakiego stopnia są prawe i szlachetne. Chociaż bowiem Pan przykrył niegodziwe cechy naszego charakteru i do końca zamierza przykrywać je własną zasługą, jednak nie możemy żywić sympatii do naszego upadłego stanu. Przeciwnie, w naszym sercu, myślach oraz we wszystkich relacjach z Bogiem i bliźnimi musimy dążyć do prawdziwej szlachetności i czci najwyższego rzędu. (R 3129)
* * *
    Rzeczami prawdziwymi są rzeczy Boskiego planu. Rzeczami poczciwymi są te, które są czcigodne, poświęcone, święte i które muszą być obiektem naszych rozmyślań, by móc działać ze czcią. Apostoł zachęca lud Boży do rozmyślania o tych rzeczach, ponieważ takie rozmyślanie udzieli oraz rozwinie w sercu i umyśle prawdziwą mądrość – mądrość, która najpierw jest czysta, a potem pokojowa, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, niestronnicza i nieobłudna.
    Równoległe cytaty: 2 Moj. 34:6; Ps. 33:4; 91:4; Przyp. 3:3; Iz. 65:16; Dan. 4:37; 10:21; Zach. 8:16; Jana 8:31,32; 14:6; 17:17; Efez. 4:25; 2 Tym. 2:15; 3 Moj. 19:35,36; 5 Moj. 25:13-16; Ps. 24:4; Iz. 33:15,16; Dz.Ap. 24:16; 2 Kor. 4:1,2; 8:21; 1 Tes. 4:11,12; Żyd. 13:18; 1 Piotra 2:12.

    Pieśni: 22, 49, 296, 130, 136, 145, 315.
    Wiersze brzasku: (233) Światłość i prawda.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4838.

    Pytania: Czy w tym tygodniu rozmyślałem(am) o rzeczach prawdziwych i godnych czci? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

3 MARCA

Cokolwiek sprawiedliwego... o tym rozmyślajcie – Filip. 4:8.

    Nie możemy pozwalać umysłowi rozmyślać o rzeczach niesprawiedliwych. Musimy nauczyć się stosować ten test sprawiedliwości wobec każdej myśli, słowa oraz czynu, ucząc się jednocześnie postrzegać postępowanie drugich, na ile pozwoli rozsądek, z innego punktu widzenia – miłosierdzia, przebaczenia, współczucia i pomocy. Jak najdokładniej poddawajmy natomiast krytycznej ocenie każdą żywioną przez nas myśl oraz każdy opracowany przez nas plan, by zasady sprawiedliwości pod żadnym pozorem nie zostały przez nas naruszone przy aprobacie naszego serca. (R 3129)
* * *
    Sprawiedliwość to dobra wola, jaką jesteśmy winni z wdzięczności za dobro nam wyświadczone. Aby rozwinąć ją w charakterze, konieczne jest rozważanie w sercu naszych zobowiązań względem Boga i człowieka we wszystkich sprawach życia. Rozmyślanie o tym, co sprawiedliwe, rozwinie sprawiedliwość, która jest podstawą chrześcijańskiego charakteru, tak jak jest podstawą Boskiego charakteru i Boskiego Tronu.
    Równoległe cytaty: 2 Moj. 23:1-3, 6-8; 3 Moj. 19:13-15; Ezdr. 7:26; Ps. 82:2-4; 89:15; Przyp. 17:15; Kaz. 3:16,17; Iz. 1:17; 59:14; Zach. 8:16; Mat. 5:23,24; Jana 7:24.

    Pieśni: 14, 130, 196, 145, 23, 267, 49.
    Wiersze brzasku: (110) Niech Pan cię błogosławi i strzeże.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 3304.

    Pytania: Czy w tym tygodniu rozmyślałem(am) o tym, co sprawiedliwe? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

4 MARCA

Cokolwiek czystego, cokolwiek przyjemnego, cokolwiek chwalebnego... o tym rozmyślajcie – Filip. 4:8.

    Powinniśmy miłować i praktykować to, co czyste do tego stopnia, by to, co nieczyste było dla nas tak bolesne i trapiące, byśmy pragnęli usunąć to z naszej pamięci. Będzie to możliwe jedynie przez ciągłe rozmyślanie o rzeczach czystych i unikanie myślenia o rzeczach nieczystych. Powinniśmy dostrzegać prawdziwe piękno i je oceniać. Jeśli rozmyślamy o rzeczach najczystszych, z konieczności wznosimy się w naszym umysłowym polu widzenia jak najwyżej. Na ile to będzie dla nas możliwe, będziemy wtedy mogli dostrzec piękno doskonałego charakteru Boga oraz naszego Pana Jezusa Chrystusa, a odpowiednio – także piękno widoczne w naśladowcach Jezusa, postępujących ściśle Jego śladami. (R 3129)
* * *
    Przez to, co czyste, rozumie się bezgrzeszny cel chwalenia Boga; przez to, co przyjemne – ocenę dobrego charakteru i dobrych zasad; przez to, co chwalebne – to, co jest w harmonii z właściwymi wzorcami. Wynikiem rozmyślania o takich rzeczach może być tylko oczyszczenie naszych celów, rozwinięcie bezinteresownej miłości oraz podniesienie charakteru na wyższy poziom.

    Równoległe cytaty: Ps. 12:7; 19:9; 24:3-5; 119:40; Przyp. 15:26; 20:9; Mat. 5:3-12; Jana 15:9-17; 1 Tym. 1:5; 3:9; 2 Tym. 2:22; Rzym. 12:9-21; 1 Kor. 13; 2 Kor. 6:8; Kol. 3:12-17; Żyd. 11:2,39; 1 Jana 4:7-21; Przyp. 22:1; Kaz. 7:1.

    Pieśni: 1, 4, 95, 196, 198, 201, 267.
    Wiersze brzasku: (281) Bezgraniczna miłość Boża.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4826.

    Pytania: Czy w tym tygodniu rozmyślałem(am) o rzeczach czystych, przyjemnych i chwalebnych czy o ich przeciwieństwach? Jakie były okoliczności i wyniki?

Powrót na początek

5 MARCA

Co jest cnotą i godne chwały, o tym rozmyślajcie – Filip. 4:8.

    Możemy bezpiecznie rozmyślać o rzeczach cnotliwych i cennych, o rzeczach w jakimkolwiek stopniu godnych chwały – szlachetnych słowach, uczynkach lub uczuciach jakiejkolwiek osoby. W wyniku takiego rozmyślania będziemy wznosić się do ideałów, którymi karmi się nasze nowe serce, umysł i wola. W obecnym życiu będziemy coraz bardziej przemieniani poprzez odnawianie umysłu i coraz bardziej będziemy zbliżać się do chwalebnego podobieństwa naszego Pana i Mistrza, przemieniani z chwały w chwałę, centymetr po centymetrze, krok po kroku. Jeśli nasze myśli pozostaną w tej postawie, a nasza harmonia z Panem zostanie utrzymana, będziemy mieli udział w zmartwychwstaniu sprawiedliwych, które udoskonali w nas obraz i podobieństwo Pana. (R 3129)
* * *
    Cnoty odnoszą się bardziej do łask sprawiedliwości, a chwały do łask miłości bezinteresownej. Skoro umysł musi myśleć, o ileż bardziej szlachetnym jest rozmyślanie o dobrych myślach i zaletach, cnotach i chwałach! Na niskim poziomie rozmyślań znajdują się rzeczy, na wyższym – osoby, lecz na najwyższym – szlachetne myśli i zalety, szczególnie te istniejące w Bogu, Chrystusie i świętych. Jest to także najlepszy sposób stania się takimi, jak oni.
    Równoległe cytaty: 2 Piotra 1:3,5; Joz. 1:8; Ps. 1:2; 4:5; 19:15; 39:4; 49:4; 63:6,7; 77:11-13; 104:34; 119:11,15,16,23,48,59,97,99; 139:17, 18; 143:5; 1 Tym. 4:13.

    Pieśni: 198, 95, 141, 1, 125, 150, 196.
    Wiersze brzasku: (280) Życie moje tkaniem jedynie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5908.

    Pytania: Czy w tym tygodniu rozmyślałem(am) o cnotach i chwałach? Jak? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? W jakich okolicznościach? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

6 MARCA

Nauczyłem się na tym poprzestawać, co mam.Umiem i uniżać się, umiem i obfitować – Filip. 4:11,12.

    Jeśli stwierdzamy, że doświadczenia w naszym życiu są bardzo urozmaicone, możemy z tego wyciągnąć wniosek, iż Pan widzi, że potrzebujemy zarówno wyżyn, jak i głębin powodzenia i przeciwności, aby nas właściwie nauczyć i przygotować do stanowisk, które On przewidział dla nas w przyszłości. Jak Apostoł, uczmy się zatem obfitować, nie pozwalając, by obfitość doczesnych dóbr doprowadziła nas do odstąpienia od naszych ślubów poświęcenia. Uczmy się także, jak być w potrzebie (niedostatku), a mimo to nie pragnąć niczego ponad to, co mądrość i opatrzność Pana uzna za najlepsze – uczmy się być zadowoleni. (R 3129)
* * *
    Zadowolenie we wszelkich okolicznościach jest chwalebnym osiągnięciem i ideałem, do którego lud Pana powinien ciągle dążyć. Naprawdę niewielu jest takich, którzy z zadowoleniem potrafią znosić poniżenie, a jeszcze mniej takich, którzy z zadowoleniem umieją przyjąć powodzenie. Tylko przez liczne doświadczenia poniżające i wywyższające uczymy się przyjmować wszystko z zadowoleniem.

    Równoległe cytaty: Przyp. 16:8; 17:1,22; 30:8; Kaz. 4:6; 5:12; Łuk. 3:14; 1 Kor. 7:20,24; 2 Kor. 6:9,10; 1 Tym. 6:6-12; Żyd. 13:5,6; Ps. 16:6; 37:7,16; Przyp. 14:14; 15:13,15,30.

    Pieśni: 50, 94, 15, 170, 176, 179, 244.
    Wiersze brzasku: (291) Nasz Ojciec przy sterze.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 2351.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia w odniesieniu do tego tekstu? Jaki był ich wynik?

Powrót na początek

7 MARCA

Jeśli miłujemy jedni drugich, Bóg w nas mieszka, a miłość jego jest doskonała w nas – 1 Jana 4:12.

    To, ile znaczę w Boskiej ocenie, zależy od miary mojej miłości do Niego, Jego braci, Jego sprawy oraz świata w ogólności, a nawet do moich nieprzyjaciół, a nie od mojej wiedzy, sławy czy krasomówstwa. Dlatego w ocenie charakteru na pierwszym miejscu powinniśmy stawiać miłość, uważając ją za główny test naszej bliskości z Panem i przyjęcia nas przez Niego. Wszyscy, którzy otrzymali Ducha Świętego, powinni mieć łagodne usposobienie. W żaden sposób nie pokażemy lepiej chwał Tego, który nas wyprowadził z ciemności do Swojej cudownej światłości, niż przez okazywanie ducha miłości w codziennych sprawach życia. (R 3150)
* * *
    Pismo Święte oświadcza, że Bóg jest miłością i że mieszka w Swym ludzie – nie osobiście, lecz przez Swego Ducha, przez Swoje zalety. W każdym zatem, kto okazuje zaletę miłości, mieszka Bóg, a ten, kto stale manifestuje tę zaletę w różnych
doświadczeniach życiowych, dostąpi udoskonalenia w sobie miłości Bożej.

    Równoległe cytaty: Jana 3:16; 6:54-56; 13:34; 14:21-23; 15:7-12; 17:21; 1 Kor. 3:16; 6:19; 2 Kor. 6:16; 1 Jana 3:16-18,22-24; 4:7,13,15-19; Rzym. 8:8-17; Gal. 4:5,6.

    Pieśni: 165, 166, 23, 47, 74, 114, 105.
    Wiersze brzasku: (86) W moim imieniu.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4849.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jaki był ich wynik?

Powrót na początek

8 MARCA

Bóg umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak chciał – 1 Kor. 12:18.

    Żaden członek Ciała Chrystusowego nie może powiedzieć, że nie potrzebuje drugiego członka; żaden nie może też powiedzieć, że nic nie może zrobić w służbie dla Ciała. Pod kierunkiem naszej chwalebnej Głowy każdy członek, napełniony Jego Duchem i pragnący Mu służyć, może to czynić. Gdy nastąpi czas nagradzania, kto wie, ile z użyteczności Pawła i Apollosa zostanie przypisane niektórym pokornym jednostkom, takim jak Akwila i Pryscylla, które różnymi sposobami usługiwały, zachęcały oraz wspierały w dziele Pana swych zdolniejszych braci. (R 3152)
* * *
    Gdybyśmy tylko mogli nauczyć się lekcji, że Bóg umieszcza członki w Ciele tak, jak się Jemu podoba, to nie tylko nie zazdrościlibyśmy współczłonkom ich stanowisk, ale radośnie byśmy z nimi współpracowali w wypełnianiu przywilejów związanych z zajmowanymi przez nich miejscami. Bogu upodobało się umieścić każdego członka w Ciele tam, gdzie może najlepiej pomóc drugim i gdzie sam może otrzymać najwięcej pomocy od drugich.

    Równoległe cytaty: 1 Kor. 12:5-31; 3:5; 4:1-16; Rzym. 12:3-8; 8:29; Efez. 1:22,23; 2:15; 4:3-6,11-15; 5:23,30; Kol. 1:24; 2:10; Dz.Ap. 2:36; Żyd. 3:3,6; Obj. 1:13; 2:1.

    Pieśni: 21, 23, 94, 96, 170, 6, 322.
    Wiersze brzasku: (219) W Pańskim ogrodzie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5321b.

    Pytania: Jak zachowywałem(am) się w tym tygodniu wobec braci? Dlaczego? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

9 MARCA

Bóg nie jest niesprawiedliwy, by zapomnieć o dziele waszym i o miłości, jaką okazaliście dla imienia jego, gdy usługiwaliście świętym i gdy usługujecie – Żyd. 6:10.

    Żadne dziecko Boże nie powinno pozwalać na to, by dni obecnego czasu Żniwa, z jego cennymi sposobnościami służby i współpracy z drugimi, mijały niewykorzystane. Powinno codziennie osobiście podnosić królewski sztandar i publicznie okazywać chwałę Tego, który powołał je z ciemności do światłości, oraz pomagać i współdziałać z tymi, których Pan w Swej opatrzności umieścił na bardziej korzystnym stanowisku w pełnieniu
publicznej służby. (R 3152)
* * *
    Działalność i praca wypływająca z miłości, którą święci wykonują w celu wzajemnego rozwijania i doskonalenia się w podobieństwie do Chrystusa, powinna przede wszystkim być prowadzona dla Jego imienia, dla chwały Bożej. Taką działalność i pracę wypływającą z miłości (o chwalebna myśli!) Bóg uznaje z oceną, a Jego sprawiedliwość nie pozwala Mu o niej zapomnieć.

    Równoległe cytaty: Przyp. 14:31; 22:9; 28:27; 31:20; Mat. 10:40-42; 18:5,6; Dz.Ap. 11:29; 24:17; Rzym. 12:13; 15:25,26; 2 Kor. 8; 9; 1 Tes. 1:3,6,7; 2 Tym. 1:18.

    Pieśni: 46, 11, 19, 45, 235, 286, 333.
    Wiersze brzasku: (211) Uczyniła, co mogła.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5818.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z powyższym tekstem? Jak zostały przyjęte? Jakie były ich wyniki?

Powrót na początek

10 MARCA

Napominajcie jedni drugich każdego dnia, póki się Dziś nazywa, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu – Żyd. 3:13.

    Jeśli uświadomimy sobie, że w jakimkolwiek stopniu ogarnia nas duchowy letarg, niedostrzegalnie paraliżując nasze duchowe zmysły, tak że prawda traci dla nas swoją inspirującą moc, naszym pierwszym obowiązkiem jest udanie się do modlitwy i społeczności z Bogiem oraz Jego Słowem, by mogła zacząć działać jego uświęcająca moc. Uczestnikami Królestwa z Chrystusem stajemy się bowiem tylko wtedy, jeśli ufność, jaką mieliśmy na początku, zachowamy niewzruszenie do końca (Żyd. 3:14). (R 3149)
* * *
    Poprzez różne drogi przystępu grzech jest niezmiernie zwodniczy, a jego pozornie słuszne zabiegi z pewnością wywierają zatwardzający wpływ na ulegające mu serce. Dlatego przez cały Wiek Ewangelii uczniowie Chrystusa mają przywilej wzajemnego napominania się każdego dnia, by w ten sposób mogli zostać zachowani bez zmazy. O ile bardziej ten obowiązek i przywilej spoczywa na nas obecnie, kiedy ten dzień szybko się przybliża!

    Równoległe cytaty: Dz.Ap. 13:15; 20:2; Rzym. 12:8; 2 Kor. 9:5; 1 Tym. 6:2; Tyt. 2:15; Żyd. 12:3,4; 13:22; 5 Moj. 29:18; Ps. 9:16,17; Przyp. 5:22; Iz. 57:20,21; Mar. 7:21-23; Gal. 6:7,8; 1 Piotra 4:3.

    Pieśni: 145, 198, 34, 114, 196, 4, 130.
    Wiersze brzasku: (97) Użyj mnie, Panie!
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 3149.

    Pytania: Czy w tym tygodniu usiłowałem(am) zachęcać braci, by prowadzili dobry bój wiary? Dlaczego? Jak? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

11 MARCA

Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas osacza, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami – Żyd. 12:1.

    Wy, którzy dostrzegacie nagrodę Jehowy dla powołanych i usiłujecie biec do celu, „przepaszcie biodra umysłu waszego”, wzmocnijcie i utwierdźcie wasze wysiłki i cele, odnówcie zdecydowanie, podwójcie pilność, odrzućcie ciężary niepotrzebnych doczesnych trosk, pomnóżcie gorliwość oraz, jak zaleca Apostoł, biegnijcie wytrwale w wyścigu, który jest przed wami. Biegnijcie nie jak ktoś, kto jedynie wymachuje nogami i rękami, ale jak ktoś, kto dąży do celu, oraz jest w pełni zdecydowany uczynić swoje powołanie i wybór pewnym. (R 3149)
* * *
    Wzniosły przykład Starożytnych Godnych, którzy otaczają nas tak jak typ otacza swój antytyp, świadczy o Boskiej wierności wobec lojalnych oraz napomina do odrzucenia osaczających nas grzechów i błędów, jak również ciężarów samolubstwa i światowości, które przeszkadzają nam w biegu po nagrodę. Tak uwolnieni, możemy tym łatwiej trwać w biegu w celu osiągnięcia i zachowania podobieństwa Chrystusowego.

    Równoległe cytaty: Żyd. 11:2-40; Jak. 5:10,11; Ps. 19:13,14; 2 Kor. 7:1; Kol. 3:8; 1 Piotra 2:1; Filip. 3:13,14; 1 Kor. 9:24,26; Żyd. 6:1; Łuk. 21:19; Żyd. 10:36; Jak. 1:4; 5:7.

    Pieśni: 20, 200, 136, 95, 221, 78, 145.
    Wiersze brzasku: (32) Boskie powołanie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5318.

    Pytania: Co w tym tygodniu uczyniłem(am) z moimi „ciężarami”, osaczającymi grzechami i biegiem po nagrodę? Jakimi były moje
pobudki, pomoce, przeszkody i wyniki?

Powrót na początek

12 MARCA

Końcem przykazania jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego i z wiary nieobłudnej – 1 Tym. 1:5.

    Powinniśmy mieć pełną świadomość tego, że ostatecznym celem wszelkich Boskich działań wobec nas i z nami oraz zasadniczym znaczeniem wszystkich Boskich obietnic nam uczynionych jest rozwój miłości, która jest podobieństwem do Boga, ponieważ Bóg jest miłością. By ta miłość rozwinęła się w nas w znaczeniu i w stopniu zamierzonym przez Pana, musi pochodzić z czystego serca, będącego w zupełnej zgodzie z Panem i Jego prawem miłości oraz w całkowitej niezgodzie z przeciwnikiem i jego prawem samolubstwa. (R 2733)
* * *
    Piękne przymioty dojrzałego chrześcijańskiego charakteru, podobnie jak przymioty Boskiego charakteru, to mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc. Chociaż wszystkie te cechy nawzajem się podtrzymują, najjaśniej między nimi świeci miłość. Celem pozostałych trzech jest jej rozwinięcie, a ostatecznym celem rozwinięcia charakteru jest dominacja Boskiej miłości w harmonii z mądrością, sprawiedliwością i mocą, podtrzymywanej przez te zalety oraz z nich wypływającej.

    Równoległe cytaty: Mat. 7:12; Rzym. 13:8-10; Jana 13:35; Efez. 1:4; Gal. 5:14; Kol. 3:14; 1 Kor. 13; Jak. 2:8; 1 Jana 3:18,19; 1 Piotra 1:22; 3:8; 4:8; Żyd. 9:14; Dz.Ap. 15:8,9; 1 Kor. 6:11; Tyt. 3:5; Filip. 2:13.

    Pieśni: 201, 165, 105, 125, 154, 130, 1.
    Wiersze brzasku: (69) Alchemia miłości.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5755.

    Pytania: Co ten tekst dla mnie uczynił? Jak? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie okoliczności temu towarzyszyły? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

13 MARCA

Ilu nas więc jest doskonałych, wszyscy tak myślmy; a jeśli o czymś inaczej myślicie, i to wam Bóg objawi. Tylko trwajmy w tym, co już osiągnęliśmy – Filip. 3:15,16.

    Niezbędnym jest, aby ci, którzy osiągnęli metę doskonałej miłości, pozostawali aktywnie zaangażowani w służbie Pana, kładąc życie dla braci. Tacy muszą stać nie tylko jako przedstawiciele Boga i zasad sprawiedliwości, lecz także jako przedstawiciele mocnych w Panu i w sile Jego mocy oraz w wierze w Jego Słowo – gotowi, chętni i skuteczni w zachęcaniu pozostałych biegnących w zawodach, aby i oni podobnie mogli osiągnąć tę „metę”. (R 2753)
* * *
    Przeszłe osiągnięcia w zakresie charakteru stanowią podstawę do obecnego rozwoju i obietnicę przyszłego. Wierne używanie tego, co już osiągnęliśmy, będzie prowadziło do dalszego wzrostu. Takie są szczere odczucia tych, których serce jest zupełnie ugruntowane w Bogu. Niezależnie od ich braków na polu służby, wiedzy czy łaski, Bóg uzna takie usposobienie za odpowiednie do dalszego błogosławienia wzrostem w służbie, wiedzy i łasce, którym obdarzy ich we właściwym czasie.

    Równoległe cytaty: Ijoba 1:1; Ps. 37:37; Mat. 5:48; 19:21; 1 Kor. 2:6; 14:20; 2 Kor. 13:11; Efez. 4:11-13; Kol. 4:12; Żyd. 5:14; 1 Piotra 5:10; Gal. 5:10; Rzym. 12:16; 15:5; Filip. 2:2; 4:2; Gal. 6:16.

    Pieśni: 267, 1, 20, 23, 95, 170, 315.
    Wiersze brzasku: (304) Wczesne ćwiczenie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4188.

    Pytania: Czy w tym tygodniu próbowałem(am) praktykować sugestie powyższego tekstu? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

14 MARCA

Lepszy jest nierychły do gniewu niż mocarz; kto panuje sercu swemu, lepszy jest niż ten, co zdobył miasto – Przyp. 16:32.

    Chociaż gniew w postaci nienawiści, złośliwości, walki oraz zazdrości powinien być usuwany przez wszystkich, którzy starają się być kopiami drogiego Syna Bożego, gniew w znaczeniu sprawiedliwego oburzenia przeciwko niesprawiedliwości, przeciwko grzechowi w jego różnych formach – jest właściwy. Powinno się go okazywać z wielkim umiarem i wspierać miłością. Istnieją jednak okoliczności, w których nieodczucie oraz nieokazanie sprawiedliwego gniewu byłoby złem. (R 2068)
* * *
    Powodem, dla którego powolni do gniewu są lepsi od mocarzy, jest miłość i współczucie, pobudzające do brania pod uwagę słabości drugich, do czego mocarz nie byłby skłonny. Powodem, dla którego ten, który panuje nad swoim sercem, jest większy od tego, który zdobył miasto, jest to, że wysiłek wyparcia szatana, świata i ciała z fortecy serca wymaga większej wytrwałości, waleczności oraz lepszej strategii od wytrwałości, waleczności i strategii tego, który zdobył miasto. Takie panowanie nad sobą jest prawdziwym podbojem.

    Równoległe cytaty: Przyp. 25:28; 1 Kor. 13:4,7; 2 Kor. 6:4-6; Gal. 5:22,23; Efez. 4:1,2,26,31,32; Kol. 1:11; 3:12,13; 1 Tym. 1:16; 2 Tym. 3:10; 4:2; 1 Sam. 10:27; 24:1-15; Mat. 27:12-14; 1 Kor. 9:25,27; Tyt. 2:2.

    Pieśni: 13, 44, 1, 244, 179, 274, 99.
    Wiersze brzasku: (125) Niezłomny, nieporuszony.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5635.

    Pytania: Czy w tym tygodniu byłem(am) nieskwapliwy(a) i panowałem(am) nad sobą? W jakich okolicznościach? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

15 MARCA

Sprawiedliwy będzie żył przez wiarę – Żyd. 10:38.

    Nie wystarcza, że przez wiarę otrzymamy pierwszy impuls życia. Przeszedłszy z śmierci do życia, w ten sam sposób musimy trwać w odbieraniu i przyswajaniu duchowego pokarmu, abyśmy dzięki niemu mogli wzrastać. Musimy kroczyć wiarą, idąc za kierownictwem Ducha Świętego w Słowie prawdy. Życie wiarą jest sprawą osobistą, tak w odniesieniu do serca, jak i umysłu. Jest ono czymś więcej niż jedynie przyjęciem doktryn, które uznajemy za biblijne, a zatem za prawdziwe: jest przyswajaniem sobie tego, o czym przekonaliśmy się, że jest prawdą, tak by zasady prawdy stały się naszymi zasadami, a jej obietnice – naszym natchnieniem. (R 1798)
* * *
    Wysiłki człowieka w upadłym stanie, zmierzające do zdobycia życia wiecznego przez uczynki, okazały się katastrofalne. Ofiara Chrystusa umożliwiła udzielenie sprawiedliwości niezależnie od Zakonu wszystkim tym, którzy w nią wierzą. Zatem każdy, kto przyjmuje Chrystusa za swego Zbawiciela, przez wiarę zyskuje poczytane życie wieczne. W ten sposób sprawiedliwy będzie żył – przez wiarę uzyska wieczne życie w sposób poczytany. Poświęceni także żyją przez wiarę w tym znaczeniu, że ich życie jest życiem wiarą w kontraście do życia widzeniem. Ostatecznie, rzeczywiste życie wieczne na wszystkich poziomach bytu uzyskuje się przez wierność. W ten sposób w potrójnym znaczeniu sprawiedliwy będzie żył przez wiarę.

    Równoległe cytaty: Abak. 2:4; Jana 3:15,16,36; 5:24; 6:40; Rzym. 1:17; 3:19-5:1; 10:4; Gal. 2:16-21; 3:5-13,21-26; Efez. 2:8-10; Filip. 3:9; Żyd. 11:3-39; Jak. 2:17-26.

    Pieśni: 174, 15, 54, 124, 178, 246, 295.
    Wiersze brzasku: (60) Miej wiarę w Boga.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 1652.

    Pytania: Czy w tym tygodniu żyłem(am) przez wiarę? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

16 MARCA

My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do żywota, bo miłujemy braci; ... i my powinniśmy życie oddawać za braci – 1 Jana 3:14,16.

    Jedną z ostatecznych i najbardziej przenikliwych prób dla tych „braci”, w której prawdopodobnie upadnie większość uprzednio przebudzonych i uzbrojonych, będzie miłość do braci. Wydaje się, że wielu upadnie na tym punkcie i z tego powodu zostanie uznanych za niegodnych hojnego wejścia do Królestwa. Jeśli ktoś jest szczególnie słaby i narażony na potknięcia, prawdziwy żołnierz krzyża nie będzie nim gardził ani mu urągał, tak jak nie uczyniłby tego Starszy Brat i Wódz. Przeciwnie, będzie tym bardziej uważny i pomocny dla słabszego, choćby bardzo cieszył się z towarzystwa tych silniejszych. (R 2450)
* * *
    Jednym z dowodów naszego usprawiedliwienia i napełnienia Duchem jest miłość do braci, uczniów Jezusa Chrystusa. Ten, kto rozwinął tę zaletę do stopnia samozaparcia, tak że z wdzięcznością i ocenieniem kładzie życie dla braci z powodu swego pokrewieństwa z nimi w Chrystusie, może być pewny, że posiada Ducha Bożego. My, którzy zostaliśmy przyjęci do rodziny Bożej, mamy zobowiązanie wobec Pana, by oddawać życie dla braci. Jest to dług, którego spłaty wymaga od nas przymierze, pod którym się znajdujemy.

    Równoległe cytaty: Jana 13:34,35; 15:9-19; Rzym. 12:9,10; 13:8-10; 1 Kor. 13; Gal. 5:13,22; Kol. 2:2; 3:12-14; 1 Tes. 3:12; 4:9; 1 Piotra 1:22; 2:17; 3:8; 4:8; 1 Jana 2:10; 3:11,17,18,23; 4:7,11,12,20,21.

    Pieśni: 299, 208, 165, 166, 167, 22, 170.
    Wiersze brzasku: (28) Panie, oto siebie przynoszę.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5346.

    Pytania: Czy w tym tygodniu miłowałem(am) braci i im służyłem(am)? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

17 MARCA

Przeto weźcie od niego ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Albowiem każdemu, który ma, będzie dane, i obfitować będzie; a od tego, który nie ma, i to, co ma, będzie odebrane – Mat. 25:28,29.

    Dlaczego jako ilustrację tych, którzy zakopują swoje talenty, wybrano człowieka posiadającego jeden talent? Ma to na celu pokazanie odpowiedzialności tych, którzy mają najmniej, by podkreślić, że Pan spodziewa się, iż nawet najmniejszy z Jego poświęconego ludu będzie znał talenty (sposobności), które ma w swym posiadaniu, i będzie ich używał. Bez winy nie będą nawet ci, którzy mają najmniejsze zdolności (sposobności) służenia Jemu, Jego braciom i Jego prawdzie i je zaniedbują. (R 2764)
* * *
    Talentami są sposobności, których Bóg udziela każdemu odpowiednio do jego zdolności do służenia. Ci, którzy nie wykorzystują swoich sposobności, zostaną ich całkowicie pozbawieni; natomiast ci, którzy je wykorzystują, nie tylko zachowają swoje własne, lecz dodatkowo uzyskają inne – te utracone przez niedbałych. Niech będzie to napomnieniem dla każdego z nas, by chwytać i wykorzystywać obecne cenne sposobności służby.

    Równoległe cytaty: 1 Kor. 4:1,2; Mat. 13:12; Mar. 4:25; Łuk. 8:18; 12: 35-38,42; 16:2; 19:26; 1 Kor. 15:10; 3 Moj. 10:1-7; Dz.Ap. 1:20; Mat. 24: 45-51; 1 Piotra 4:10.

    Pieśni: 208, 13, 130, 136, 145, 183, 299.
    Wiersze brzasku: (138) Zrobię wszystko, co mogę.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 3869.

    Pytania: Czy w tym tygodniu byłem(am) wiernym czy niewiernym szafarzem? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

18 MARCA

Przepasawszy biodra umysłu waszego, trzeźwymi bądźcie i do końca miejcie nadzieję na łaskę, która wam dana będzie przy objawieniu Jezusa Chrystusa – 1 Piotra 1:13.

    „Przepasawszy biodra umysłu waszego” do długiego, trwałego i zdecydowanego wysiłeku, „trzeźwymi bądźcie”; nie pozwalajcie sobie na podekscytowanie, by pod jego chwilowym wpływem w bardzo krótkim czasie nie wyczerpać całej duchowej żywotności i następnie nie popaść w oziębłość czy zniechęcenie. Starajcie się uważnie rozważyć i przygotować na długie i cierpliwe znoszenie wszelkiego dyscyplinowania oraz prób wiary i cierpliwości potrzebnych do tego, by okazać się zwycięzcą i godnym błogosławionej nagrody obiecanej „temu, kto zwycięży”. Bieg, jaki jest przed nami, nie powinien cechować się zrywami, lecz „cierpliwym trwaniem w dobrym postępowaniu”. (R 3149)
* * *
    Chrześcijanin powinien stale mieć swoją wiedzę tak uporządkowaną, by być gotowym do służby. Jego umysłowe nawyki powinna cechować nie impulsywność, lecz trzeźwa rozwaga. Przy takim usposobieniu żarliwa nadzieja otrzymania oferowanej mu chwalebnej nagrody, którą otrzyma w czasie drugiego przyjścia Pana, będzie stałą inspiracją do działania, istnienia i cierpienia na chwałę Panu.

    Równoległe cytaty: Łuk. 12:34,35; Rzym. 13:13; Efez. 6:14; 1 Tes. 5:6,8; 1 Piotra 4:8; 5:8; 1 Kor. 1:7; Filip. 3:20; Tyt. 2:13; Żyd. 6:18,19; 2 Piotra 3:12.

    Pieśni: 21, 25, 32, 58, 92, 216, 320.
    Wiersze brzasku: (168) Poza cienie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5035.

    Pytania: Czy w tym tygodniu byłem(am) trzeźwy(a), gotowy(a) do służby i pełen(na) błogosławionej nadziei? Jak to na mnie wpłynęło?

Powrót na początek

19 MARCA

Jako dzieci posłuszne, nie kierujcie się pożądliwościami, jakie poprzednio wami władały w czasie nieświadomości waszej, lecz za przykładem świętego, który was powołał, sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym – 1 Piotra 1:14,15.

    Niektórzy chrześcijanie błędnie mniemają, że Bóg dokonuje w nich wszelkich przekształceń, że dzieci Boże mają być bierne w Jego ręku. Tymczasem Piotr mówi inaczej. On napomina nas do kształtowania samych siebie zgodnie z Boskimi instrukcjami. Jest wiele pracy do wykonania w nas i wokół nas, a ci, którzy nie pracują, którzy biernie wyczekują, by Pan dokonywał cudów na ich rzecz, są bardzo zwiedzeni i dają przeciwnikowi wielką przewagę nad sobą, którą ten z pewnością wykorzysta, by związać im ręce i nogi oraz wrzucić w ciemności zewnętrzne, chyba że w końcu zaczną z bojaźnią i ze drżeniem sprawować swoje własne zbawienie. (R 3150)
* * *
    Kiedyś byliśmy sługami szatana, kierując się w swym postępowaniu grzesznością, samolubstwem, światowością, ignorancją i błędem. Jako dzieci Boże, chcemy teraz być posłuszni woli Tego, który jest święty, którego doskonała wola – łącząca mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc – przyjęta do serca, przeobraża Jego dzieci na podobieństwo Jego własnego charakteru. Różnica między starym a nowym usposobieniem jest większa niż między dniem a nocą.

    Równoległe cytaty: Gal. 4:6; 3:26; Rzym. 12:2; 8:14-16; 1 Piotra 4:2; 1 Jana 2:15; 3:3; Łuk. 1:74,75; Efez. 2:10; 1 Kor. 2:12; 6:9-11; 2 Kor. 7:1; 1 Tes. 4:7; Żyd. 12:14; 2 Piotra 3:11; Kol. 1:22; 3 Moj. 11:44; 19:2.

    Pieśni: 91, 21, 74, 78, 90, 194, 267.
    Wiersze brzasku: (35) Przemiana.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5481.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

20 MARCA

Jeśli zostaniecie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie; i poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi – Jana 8:31,32.

    Boską prawdę można znaleźć tylko w przewodach wyznaczonych przez Boga, a tymi przewodami są: Pan, Apostołowie i Prorocy. Pozostawanie w Słowie Pana oznacza trwanie w doktrynach przedstawionych w ich natchnionych pismach, badanie ich i rozmyślanie o nich, ufanie im bez zastrzeżeń oraz wierne dostosowywanie do nich swojego charakteru. Jeśli w taki sposób będziemy pozostawać w Słowie Pana, jako żarliwi i szczerzy uczniowie, to istotnie „poznamy prawdę” i będziemy „mocni w wierze” oraz „gotowi do dania odpowiedzi o tej nadziei, która jest w nas”, by „bojować o wiarę raz świętym podaną”, „staczać dobry bój wiary”, „składać dobre wyznanie” oraz niezachwianie „znosić trudy jako dobrzy żołnierze Jezusa Chrystusa”, aż do końca naszego biegu. (R 3153)
* * *
    Nasz Pan zapewnia nas, że Słowo Boże jest prawdą. Ci, którzy pozostają w Jego Słowie – trwają w nim jako jego uczniowie i wykonawcy – ostatecznie poznają je jako prawdę po jego mocy, w oczywisty sposób objawiającej się we wrażliwym sercu. To uczyni ich prawdziwymi uczniami Chrystusa. Jeśli ich serce będzie poddane Słowu, zostaną uwolnieni od grzechu, samolubstwa, światowości oraz błędu i będą mogli praktykować sprawiedliwość, prawdę, miłość i niebiański sposób myślenia.

    Równoległe cytaty: 1 Moj. 18:19; 2 Moj. 19:5; 24:7; 4 Moj. 9:23; 14:24; Neh. 1:5; Ps. 1:2; 99:7; 111:10; 143:10; Iz. 1:19; Mat. 5:19; 13:23; Łuk. 6: 46-48; 8:36; Jana 14:15.

    Pieśni: 315, 22, 44, 154, 296, 54, 246.
    Wiersze brzasku: (80) W Jego cudowną światłość.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5506.

    Pytania: Co ten tekst oznaczał dla mnie w tym tygodniu? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

21 MARCA

Miłujcie nieprzyjaciół waszych; błogosławcie tym, którzy was przeklinają; dobrze czyńcie tym, którzy was mają w nienawiści; i módlcie się za tymi, którzy wam złość wyrządzają i prześladują was – Mat. 5:44.

    Oto sposób sprawdzenia rzeczywistego usposobienia swojego serca wobec nieprzyjaciół. Czy mógłbyś z radością wyświadczać im dobro i pomagać w miarę swoich możliwości, by mogli dostrzec błąd w swoim postępowaniu i przezwyciężyć go? Czy potrafisz czule modlić się za nimi, cierpliwie znosić ich słabości, ignorancję, brak postępu i starać się szlachetnym przykładem pokazać im doskonalszą drogę? Jeśli tak, to pogardzasz grzechem, a nie grzesznikiem. Powinieneś nienawidzić grzechu, lecz nigdy nie grzesznika. Miłość do bliźniego nie może ustać, dopóki nieomylny sąd Boga nie ogłosi, że grzech i grzesznik są nierozłącznie ze sobą związani. (R 1330)
* * *
    Doskonałą miłością jest miłość do nieprzyjaciół. Nie ma też w miłości niczego trudniejszego do rozwinięcia, jak miłość do nieprzyjaciół. Ten, kto potrafi miłować, błogosławić, świadczyć dobro i modlić się za swoich nieprzyjaciół, jest naprawdę bogaty w charakterze. Jeśli utrzyma tę zaletę niezachwianą aż do końca, zapewni sobie wejście do wiecznego Królestwa, ponieważ posiadanie tej zalety jednocześnie oznacza posiadanie właściwej miłości do Boga, Jezusa, braci i rodzaju ludzkiego, co w sumie składa się na doskonałą miłość.

    Równoległe cytaty: 2 Moj. 23:4,5; Przyp. 20:22; 24:29; 25:21; Łuk. 6:27,35; Rzym. 12:14,17,19,20; Mat. 5:10-12,45-47; Łuk. 23:34; Dz.Ap. 7:60; 1 Kor. 4:12,14; 1 Piotra 2:23.

    Pieśni: 322, 105, 134, 93, 130, 136, 25.
    Wiersze brzasku: (10) Opowiedz mi o Mistrzu.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 2957.

    Pytania: Co ten tekst oznaczał dla mnie w tym tygodniu? Jak postępowałem(am) w jego świetle? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jaki był skutek?

Powrót na początek

22 MARCA

Gdybyśmy się sami osądzali, nie bylibyśmy sądzeni. Lecz gdy sądzeni bywamy, przez Pana bywamy ćwiczeni, abyśmy ze światem nie byli potępieni – 1 Kor. 11:31,32.

    Ustalenie zysków i strat jako chrześcijan oraz tego jak, kiedy i gdzie stały się one naszym udziałem w ciągłej walce ze światem, ciałem i szatanem, z pewnością będzie korzystne dla wszystkich, którzy dokonują takich rozliczeń, by podobać się przede wszystkim Panu. Duchowi Izraelici w każdym dniu i o każdej godzinie powinni żyć blisko swego Najwyższego Kapłana. Powinniśmy zawsze odwoływać się do krwi drogiego Odkupiciela w celu oczyszczenia najmniejszej plamy na sumieniu, by w ten sposób szata przypisanej sprawiedliwości naszego drogiego Pana nie została zbrukana, lecz przez usuwanie najmniejszej nawet plamki mogła być przez nas zachowana „bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju”. (R 3125)
* * *
    Sądzenie samego siebie oznacza taką kontrolę, krytycyzm i kierowanie swoim postępowaniem, które pozwala pozostawać w miłości Bożej. Ci, którzy tak czynią, są wiernymi chrześcijanami i nie muszą być ciągle popędzani biczem chłosty. Jeśli jednak jesteśmy niedbali w sądzeniu samych siebie, Pan usiłując nas reformować, ucieka się do karzącej rózgi, aby ustrzec nas przed potępieniem i doprowadzić do reformy.

    Równoległe cytaty: Ijoba 13:23; Ps. 4:5; 19:13; 26:2; 77:7; 119:59; 139: 23,24; Jer. 17:9; Treny 3:40; Agg. 1:7; Mat. 26:22; 1 Kor. 5:7,8; 11:27-29; 2 Kor. 13:5; Gal. 6:3; Ps. 32:5; 94:12; Żyd. 12:5-13; 1 Piotra 2:20; Obj. 2:5,16; 3:2,3,19.

    Pieśni: 130, 78, 13, 82, 1, 105, 154.
    Wiersze brzasku: (162) Doskonałość przez cierpienie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5519.
   
Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą powyższego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jaki był ich wynik?

Powrót na początek

23 MARCA

Wytrwaliście w licznych zmaganiach z utrapieniami, czy to, gdy byliście wystawieni publicznie na zniewagi i udręki, czy też, gdy wiernie staliście przy tych, z którymi się tak obchodzono – Żyd. 10:32,33.

    Nawet najsilniejsi bracia potrzebują pomocy, zachęty i wsparcia drugich. Pan tak zaplanował, byśmy nie czuli się całkowicie samowystarczalni i nawet nasze właściwe opieranie się na Panu wydaje się wymagać współpracy, zachęty, sympatii i miłości współpracowników winnicy. Czyż nie podziela tego zdania każdy, kto zniósł już pewien trud i upał dnia w służbie Ewangelii? Oto zatem sposób, dzięki któremu liczne jednostki spośród drogiego ludu Pana, które same nie mają największej liczby talentów czy sposobności służby, mogą stać się współpracownikami i pomocnikami w dziele Ewangelii. (R 3143)
* * *
    Lud Pana może cierpieć dla prawdy na dwa sposoby: publicznie się za nią opowiadając, ściąga na siebie potok zarzutów i mnóstwo utrapień ze strony tych, którzy nienawidzą prawdy; albo stojąc przy wybitniejszych braciach, którzy spotykają się z takim traktowaniem, sprowadza na siebie różne prześladowania. Wszelkie cierpienia znoszone dobrowolnie dla sprawy
Pana są cenne w Jego oczach.

    Równoległe cytaty: Gal. 3:4; 2 Jana 8; 2 Kor. 4:8-18; Filip. 1:29,30; Kol. 2:1; Ps. 71:7; Dz.Ap. 16:22-31; 17:5-9; 1 Kor. 4:9; Żyd. 11:36; Filip. 1:7; 4:14; 1 Tes. 2:14.

    Pieśni: 134, 168, 200, 302, 305, 307, 312.
    Wiersze brzasku: (164) Zastanawiam się czasem.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5090.

    Pytania: Czy w tym tygodniu byłem(am) prześladowany(a) lub stałem(am) przy tych, którzy cierpieli dla sprawiedliwości? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

24 MARCA

Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę – Żyd. 13:5.

    Dlaczego mielibyśmy się lękać o to, co człowiek może nam uczynić lub martwić się o dzieło Pana, jak gdyby szatan albo jakakolwiek inna zła siła mogła nad nim zatriumfować? Powinniśmy jednak pokazać swoje oddanie, nie tylko przez gorliwość, ale także roztropność. W pracy dla Pana powinniśmy zatem postępować tak, jak gdyby cała odpowiedzialność spoczywała na nas, a w sercu uznawać, że cały ciężar i odpowiedzialność spoczywa na Panu. Dawno temu ktoś powiedział: „Jestem nieśmiertelny, dopóki moja praca nie zostanie dokończona”; a my możemy polegać na tym, iż w praktyce powiedzenie to jest prawdziwe w odniesieniu do wszystkich zaangażowanych w służbę dla Pana, gdyż „droga jest przed oczyma Pańskimi śmierć świętych jego”. (R 3144)
* * *
    Pośród strat ponoszonych we wszystkich ziemskich rzeczach, wierny naśladowca Chrystusa znajduje rekompensujące błogosławieństwo, daleko przewyższające jego straty. Świadomość obecności Pana, przejawiającej się we współczuciu, ocenie i współdziałaniu (czego świat nie zna, nie może dać ani odebrać), stanowi dla niego zachętę w najciemniejszej godzinie, a jego smutki czyni radosnymi. Wie on bowiem, że Bóg jest z nim, że go nie porzuci, nie zawiedzie ani nie opuści.

    Równoległe cytaty: 1 Moj. 28:15; 2 Moj. 33:14; 4 Moj. 6:24-26; 5 Moj. 31:6,8; Joz. 1:5,7,9; 1 Kron. 28:20; Ps. 37:25; Iz. 41:10,13; 49:13-16; Mat. 28:20; Jana 14:1-3,16-18,26; 16:7,13; 2 Kor. 13:14.

    Pieśni: 293, 333, 63, 110, 120, 328, 67.
    Wiersze brzasku: (66) Nie widzę, lecz wierzę.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5547.

    Pytania: Jakie doświadczenia tego tygodnia świadczyły o Pańskiej pomocy? Jak zostały przyjęte? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

25 MARCA

Wy tedy, najmilsi, wiedząc to przedtem, strzeżcie się, abyście błędem tych niezbożników nie byli zwiedzeni i nie wypadli z waszej stateczności; ale wzrastajcie w łasce i w znajomości Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa – 2 Piotra 3:17,18.

    Wzrastamy w znajomości, gdy zwracamy uwagę na obietnice Boże, a przez wiarę odnosimy je do siebie i usiłujemy dostrzec ich wypełnianie się w naszym życiu. Równocześnie wzrastamy w łasce – jeśli bowiem którykolwiek zarys wiedzy nie zostanie przyjęty do dobrego i uczciwego serca oraz nie przyniesie pewnej miary posłuszeństwa i sprawiedliwości (łaski), nie będziemy przygotowani na następny stopień znajomości, a tym samym zatrzymamy się w naszym rozwoju, a być może nawet cofniemy się. Tak jak utrata wiedzy oznacza utratę pewnej miary łaski, tak też utrata łaski oznacza proporcjonalną utratę wiedzy – popadanie w ciemność, w której obietnice Słowa Pana stają się coraz bardziej przyćmione i niezrozumiałe, proporcjonalnie do tego, jak w światowości bądź w grzechu tracimy dobroć, łaskę. (R 3156)
* * *
    Ostrzeżenie pozwala wcześniej się przygotować. W tym złym dniu Pan ostrzega nas przed nadchodzącym złem, przed którym będziemy zabezpieczeni, jeśli rozwiniemy właściwego ducha. Jeśli tego nie uczynimy, błędy bezbożnych z pewnością nas usidlą i doprowadzą do utraty nagrody. Naszym jedynym zabezpieczeniem przed tym złem jest codzienny wzrost w łasce i znajomości naszego Pana Jezusa.

    Równoległe cytaty: Przyp. 4:14; Mar. 13:23; 2 Piotra 1:10-12; 2:18; 1 Kor. 15:58; Gal. 5:1; Efez. 4:14,15; 1 Tym. 4:1,2; 1 Piotra 2:2; 1 Jana 2:18-21,26.

    Pieśni: 49, 145, 130, 22, 267, 198, 196.
    Wiersze brzasku: (301) To była owca.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4802.

    Pytania: Jak wpłynęła na mnie świadomość zbliżających się złych warunków? Czy wzrastałem(am) w łasce i znajomości? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

26 MARCA

Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności. Przeto nie śpijmy, jak inni – 1 Tes. 5:5,6.

    Jako uczeń Pana, jako uczeń w szkole Chrystusowej, chrześcijanin przygotowywany jest do stanowiska w tysiącletnim Królestwie – do udziału w jego cudownych błogosławieństwach i nagrodach. Dostrzegamy zatem konieczność częstych napomnień Pisma Świętego, by lud Pana czuwał – by nie był z tych, którzy śpią, którzy są bezczynni i którzy są przeciążeni troskami obecnego życia, lecz by żarliwym duchem służył Panu. Jego służbą dla Pana jest przede wszystkim doprowadzenie siebie do jak największej harmonii z wolą Pana oraz do jak najbliższego podobieństwa do Boskiego wzoru; a po drugie – pomaganie innym powołanym na tej samej wąskiej drodze, poprzez nauczanie i dawanie dobrego przykładu. (R 3155)
* * *
    W symbolach Pisma Świętego noc przedstawia grzech, a ciemność – błąd, w których znajduje się biedny rodzaj ludzki, manipulowany przez szatana. Podczas tej nocy świeci światło Pana i niektórzy, w odróżnieniu od świata, zostali obudzeni. Widząc promienie tego światła i postępując za nimi, są prowadzeni do sprawiedliwości i prawdy. Oni, lud Boży, nieustannie zwracają uwagę na to światło i w nim postępują.

    Równoległe cytaty: Rzym. 13:11-13; Efez. 5:8,11,14; Kol. 1:12,13; 3:8; Efez. 6:13-18; 1 Tes. 5:1-4,7,8; Filip. 4:8; Iz. 9:2; Mat. 25:5; 1 Jana 2:8; 1 Piotra 5:8,9

    Pieśni: 297, 272, 47, 4, 183, 196, 78.
    Wiersze brzasku: (207) Oto dzień się przybliżył.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5256.

    Pytania: Co ten tekst oznaczał dla mnie w tym tygodniu? Dlaczego? W jaki sposób stał się takim? Jakie były wyniki? Co należy z nimi zrobić?

Powrót na początek

27 MARCA

Za tymi proszę... aby wszyscy byli jedno... aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty... ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś – Jana 17:20-23.

    Ze zdumieniem pytamy: jak to możliwe? Nasz Pan Jezus był zawsze w doskonałej harmonii z Ojcem – był Synem, który chwalebnie odzwierciedlał podobieństwo Ojca. Nie tak jednak jest z nami. My byliśmy grzesznikami i nie mieliśmy niczego zasługującego na miłość. Tak, ale zostaliśmy omyci i oczyszczeni; bez względu na to, jak bardzo niedoskonałe wciąż może być nasze ziemskie naczynie, serce jest doskonałe w oczach Tego, który potrafi je czytać. Bóg dostrzega w nas to, co jest godne Jego miłości, gdy widzi w nas doskonałe serce – doskonałe zamiary i intencje – usiłujące przezwyciężać słabości i niemoc naszego niedoskonałego ciała, usiłujące z boleścią, ale i ze stanowczością pełnić Jego wolę, pokornie ufając Jego planowi, który przygotował w celu odkupienia nas z upadku. (R 3160)
* * *
    Co za błogosławiona myśl! Lud Pana cieszy się wstawiennictwem Chrystusa, który prosi Ojca o udoskonalenie każdego w znajomości oraz wierze w Syna Bożego jako współuczniów Jezusa Chrystusa. Niech nas to nie dziwi, gdyż zupełna jedność wiernych musi poprzedzić doprowadzenie przez nich świata do wiary, dzięki czemu świat pozna, że Ojciec miłuje ich jako Swój prawdziwy lud tą samą miłością, jaką darzył Jezusa.

    Równoległe cytaty: 2 Sam. 1:26; Ps. 133; Jana 17:11; Rzym. 12:5; 1 Kor. 1:10; Gal. 3:28; Efez. 4:3-6; Jana 14:11,20; 1 Jana 1:3; 3:24; Kol. 2:2; 3:14; Żyd. 13:23; Jana 12:26; 15:9; 16:27; Efez. 2:4; 1 Jana 3:1,2.

    Pieśni: 45, 63, 67, 68, 165, 176, 333.
    Wiersze brzasku: (41) Bóg zna.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5358.

    Pytania: Jakie doświadczenia tego tygodnia potwierdziły prawdę powyższego tekstu? Jak? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

28 MARCA

Znoś trudy jako dobry żołnierz Jezusa Chrystusa – 2 Tym. 2:3.

    Prawdziwy żołnierz nie dyskutuje nad ideią, której służy. Słusznie można założyć, iż decyzję co do jej sprawiedliwości i słuszności podjął, zanim zaciągnął się do służby. Później już tylko ją wyznaje i odpiera wszelkie sprzeciwy. W jej obronie jest gotów zużyć wszystko i zostać całkowicie zużytym. Chwalebnym jest służyć Chrystusowi w uczciwości i zupełnej wierności. Niewypowiedzianą radością jest stanie po właściwej stronie – świadomość, że poza „rolą krwi” i „doliną cienia śmierci” znajduje się obfite wejście do radości i pokoju zwycięskiego Króla królów. Z powodu tej nadziei nikt nie powinien uchylać się przed trudami walki, lękać furii wroga ani drżeć przed nieuchronnym głodem, pragnieniem, nagością, ranami czy śmiercią. (R 3162)
* * *
    Lud Pana to żołnierze armii, której Dowódcą jest Jezus. Ich walka wymaga wielkiej wytrwałości z powodu licznych trudów, na jakie są narażeni. Muszą oni wytrwać w samozaparciu pośród wielu niedostatków. Ich liczne słabości wystawiają ich wytrwałość na próbę, niemal niemożliwą do zniesienia. Ich wady zmuszają do okazania wytrwałości, by się nie zniechęcić, a natężenie prób i cierpień, jakie przechodzą, może być zniesione tylko przez ducha, który jest zahartowany w znoszeniu trudów i podtrzymywany przez Pana.

    Równoległe cytaty: Żyd. 2:10; Iz. 59:16,17; 54:17; Efez. 6:10-17; Rzym. 13:12; 2 Kor. 6:7; 10:4,5; 1 Tes. 5:8; 1 Tym. 6:12; 2 Tym. 4:7; 1 Kor. 16:13; 1 Piotra 5:8,9; Filip. 1:27; 4:1; Joz. 1:6,7; Dan. 11:32.

    Pieśni: 272, 20, 183, 164, 44, 266, 13.
    Wiersze brzasku: (67) Amen.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5403.

    Pytania: Co znosiłem(am) w chrześcijańskim boju w tym tygodniu? Jak? Dlaczego? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

29 MARCA

Łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie z was, dar to Boży jest – Efez. 2:8.

    Jako członkowie upadłej rasy nie byliśmy w stanie spełniać żadnych uczynków, które święty Bóg mógłby przyjąć. Nasze obecne stanowisko jako chrześcijan nie jest więc wynikiem czegoś, co dokonała lub mogła dokonać stara natura. Nie jest ono z nas, jest to dar Boży. Lekcja ta musi być w pełni zrozumiana, w przeciwnym bowiem razie będziemy stale w niebezpieczeństwie upadku. Apostoł chce, byśmy dokładnie zrozumieli, że nowe serce, umysł i wola są nowym i odrębnym stworzeniem, a nie ewolucją starej natury. Zostaliśmy stworzeni w Jezusie Chrystusie jako twór Boski, przygotowani do dobrych uczynków, lecz nie przez dobre uczynki. (R 3166)
* * *
    Nasze zbawienie jest niezasłużoną łaską ze strony Niebiańskiego Ojca. Nie zasługujemy na żaden dar ani błogosławieństwo od Niego otrzymywane. Chociaż Bóg wymaga wiary jako warunku, nasza wiara nie zasługuje na Jego łaskę, tak jak otrzymanie jałmużny przez żebraka nie daje mu do niej prawa. To z Jego łaski dostąpiliśmy zbawienia usprawiedliwienia oraz Boskiego powołania. Jak bardzo powinniśmy dziękować naszemu wielkiemu Dobroczyńcy i Go oceniać!

    Równoległe cytaty: Rzym. 3:19-5:2; 11:5,6; 5 Moj. 9:5; Gal. 5:4; Efez. 1:19; 2:5; 2 Tym. 1:9; Mat. 16:17; Rzym. 10:13,14,17; Filip. 1:29; Jak. 1:17; Rzym. 11:28,29.

    Pieśni: 251, 187, 246, 291, 295, 67, 176.
    Wiersze brzasku: (12) Chrystus – wszystko we wszystkim.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 1262.

    Pytania: Jakie były doświadczenia tego tygodnia związane z powyższym tekstem? Jak zostały zniesione? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jaki był ich wynik?

Powrót na początek

30 MARCA

Ponieważ to wszystko ma się rozpłynąć, jakimi wy macie być w świętym postępowaniu i pobożności? – 2 Piotra 3:11.

    Pobożność na pewno nie mieści w sobie żadnych szkodliwych plotek, żadnych nieczystych ani bezbożnych mów, żadnych nielojalnych ani buntowniczych słów. Niech takie rzeczy będą jak najdalej od tych, którzy wzywają imienia Chrystusa w szczerości i prawdzie. Pamiętajmy też o tym, by codziennie rozliczać się z Panem, by żadne nieodpokutowane, a tym samym nieprzebaczone próżne słowa nie świadczyły przeciwko nam. Jeśli codziennie zdajemy rachunek przed Bogiem i staramy się o Jego łaskę, by każdego następnego dnia z większą mocą przezwyciężać zło, zostaniemy uniewinnieni podczas sądu i zaaprobowani przed Bogiem przez Chrystusa, mając świadectwo Jego Świętego Ducha, potwierdzające naszemu duchowi, że się Jemu podobamy i nadajemy się do przyjęcia przez Niego. (R 1937)
* * *
    Rozważanie procesu rozpływania się obecnego złego porządku rzeczy, który zostanie zastąpiony przez dobry porządek rzeczy, stanowi silne wezwanie do świątobliwego i sprawiedliwego życia. Do sprawiedliwego życia dlatego, byśmy nie mieli udziału w tym rozpłynięciu, a do świątobliwego życia dlatego, byśmy mogli się stać częścią nowego porządku rzeczy, w którym dzięki rozwiniętej sprawiedliwości i miłości będziemy mogli być odpowiednimi administratorami błogosławieństw dla ludzkości.

    Równoległe cytaty: Ps. 46:3-10; Iz. 2:19,21; Jer. 25:31-38; Dan. 12:1; Mat. 24:35; 2 Piotra 3:7,10,12; Obj. 6:14-17; 20:11; 21:1; Żyd. 12:28; 1 Piotra 1:15; 2 Piotra 3:14; Filip. 2:15.

    Pieśni: 196, 171, 216, 310, 78, 125, 198.
    Wiersze brzasku: (244) Dzień Jego przygotowań.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5735.

    Pytania: Jakie były doświadczenia tego tygodnia związane z myślą powyższego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jakie były ich wyniki?

Powrót na początek

31 MARCA

Bojuj on dobry bój wiary, chwyć się żywota wiecznego, do którego zostałeś powołany i złożyłeś dobre wyznanie przed wieloma świadkami – 1 Tym. 6:12.

    Niezależnie od tego, czy nasz bój jest bardziej publiczny, czy też bardziej prywatny, musi być bojem. Co więcej, w tym boju musi być postęp i zwycięstwo, w przeciwnym bowiem razie nigdy nie zostaniemy uznani przez Pana za „zwycięzców”. O innej jeszcze rzeczy powinniśmy wszyscy pamiętać. W Swej ocenie Pan będzie zważał bardziej na ducha, który nami kierował, niż na wyniki uzyskane dzięki naszym wysiłkom. Mając to na uwadze, starajmy się czynić nie tylko wszystko to, na co natknie się nasza ręka, lecz także, by każda nasza ofiara i każdy dar dla Pana i Jego sprawy był tak pełen miłości i oddania, by Pan na pewno przyjął go jako wypływający z miłości do Niego i tych, którzy są Jego, a nie z próżności. (R 3166)
* * *
    Lud Pana zachęcany jest do stania po stronie Boga w boju o sprawiedliwość. Wielka miłość do nagrody Boskiego powołania będzie skuteczną pomocą, pobudzając nadzieję i odwagę w dobrym boju wiary. Po publicznym opowiedzeniu się w tym boju po stronie Boga, niech Jego lud nie przynosi wstydu sprawie Boga i Chrystusa przez tchórzliwą i haniebną ucieczkę przed nieprzyjacielem lub poddanie się mu.

    Równoległe cytaty: 1 Tym. 1:18; Efez. 6:12; 2 Tym. 2:5; 4:7; Filip. 3:12-14; 1 Tym. 6:19; Mat. 7:21-23; 10:32,33; Jana 9:22-38; Rzym. 2:7; 10:9,10; 1 Jana 4:15.

    Pieśni: 266, 9, 272, 225, 58, 32, 201.
    Wiersze brzasku: (306) Nadal możemy służyć.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 2309.

    Pytania: Czy w tym tygodniu walczyłem(am) o życie wieczne zgodnie ze swoim wyznaniem? Dlaczego? Jak? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek