1 LUTEGO

Gdy będziesz szedł w prawo lub w lewo, twoje uszy usłyszą słowo z tyłu do ciebie mówiące:To jest droga, idź nią – Iz. 30:21.

    Jeśli doszliśmy do rozwidlenia drogi – do pewnego kryzysu w naszych doświadczeniach – i nie wiemy, czy udać się w prawo czy w lewo, powinniśmy natychmiast zatrzymać się i nasłuchiwać tego głosu. Innymi słowy, powinniśmy od razu zwrócić się do Słowa Pana i poprzez rozważanie jego przykazań, zasad oraz ilustracji dotyczących powodu naszego zakłopotania starać się poznać wolę Pana, prosząc także o kierownictwo Jego Ducha i usiłując doprowadzić umysł do postawy pełnej miłości, uległości i ufności. (R 1753)
* * *
    Słowem z tyłu mówiącym są nauki Pism Starego i Nowego Testamentu. Nauki te mają zastosowanie do wszystkich okoliczności i doświadczeń życiowych. Krocząc po ścieżce życia, powinniśmy więc zwracać się po instrukcje do tych cudownych nauk, pewni, że one właściwie skierują nasze kroki na drogi mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy.

    Równoległe cytaty: Łuk. 11:28; 8:21; Mat. 7:21-29; Jak. 1:21-27; Kol. 2:2; 3:16; Żyd. 1:1,2; Iz. 66:4; Efez. 5:26; 1 Tes. 2:13; 2 Tes. 2:14,15; 2 Tym. 3:15-17; Żyd. 2:1-3; 4:2,12; 1 Piotra 2:2; 2 Piotra 3:1,2; 1 Jana 2:14; Judy 17; Obj. 1:3; Żyd. 6:4-6; 10:26-29; 2 Piotra 2:20-22.

    Pieśni: 49, 22, 79, 154, 296, 315, 306.
    Wiersze brzasku: (85) Oto moja wola wobec ciebie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4881.

    Pytania: Czy w tym tygodniu postępowałem(am) zgodnie ze Słowem? W jakich okolicznościach? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

2 LUTEGO

Albowiem jeśli według ciała żyć będziecie, umrzecie – Rzym. 8:13.

    Co oznacza życie według ciała? Odpowiadamy: życie zgodnie ze skłonnościami i pragnieniami upadłej ludzkiej natury oraz ich zaspokajanie. Jest to najłatwiejszy sposób postępowania: wystarczy tylko biernie poddać się skłonnościom starej natury i zaprzestać z nią walki. Gdy tylko to uczynimy, zaczynamy płynąć z prądem i niebawem stwierdzamy, że prąd jest coraz szybszy, a opór – coraz trudniejszy. (R 1748)
* * *
    Ciałem jest zarówno naturalne, jak i nabyte grzeszne usposobienie, a także naturalne i nabyte usposobienie samolubne. Życie według nich oznacza zatem postępowanie według zasad naturalnej i nabytej deprawacji oraz naturalnego i nabytego samolubstwa. Takie postępowanie zabija nowe serce, umysł i wolę. Ponieważ ludzka natura jest złożona w ofierze, jednostki, które ponownie popadają w grzech i znowu żyją według ciała, ostatecznie muszą umrzeć i na zawsze takimi pozostać.

    Równoległe cytaty: Ijoba 4:8; Przyp. 14:12; Mat. 26:41; Rzym. 6; 8:4-12; Gal. 6:7,8; Żyd. 6:4-8; 10:26-31; Jak. 1:15; 4:4; 2 Piotra 2:20-22; 1 Jana 5:16; Judy 11-13; 2 Kor. 6:16; Efez. 4:22.

    Pieśni: 192, 13, 48, 71, 78, 337, 145.
    Wiersze brzasku: (284) Galilejskie czy Martwe Morze?
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4809, 4830.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jakie były pomoce, przeszkody, wyniki?

Powrót na początek

3 LUTEGO

Synu mój, zważaj na moje słowa; nakłoń ucha do mów moich; bo są życiem dla tych, którzy je znajdują, i lekarstwem dla całego ich ciała – Przyp. 4:20,22.

    Niewielu dostrzega wpływ umysłu na ciało. Bóg tak zorganizował naszą istotę, że myśli czyste, szlachetne i święte mają nie tylko budujący i uszlachetniający wpływ na nasze władze umysłowe i moralne, lecz także ożywiają nasz organizm fizyczny. I przeciwnie, każda nieczysta, niegodziwa, bezwstydna i bezbożna myśl (oraz czyn) ma bezpośredni wpływ nie tylko na upodlenie umysłu i moralności, ale także na rozwój zarodków chorób, już obecnych w organizmie członków upadłej rasy ludzkiej. (R 2013)
* * *
    Bóg napomina Swe dzieci, by słuchały Jego nauk zarówno umysłem, jak i sercem. Nic dziwnego, że pragnie, byśmy poznawali Jego Słowo, bo przez Słowo Boże jesteśmy przygotowywani do wiecznego życia. Słowo to da życie nie tylko wybranym w Wieku Ewangelii, lecz także niewybranym w Wieku Tysiąclecia. Ono jest źródłem wiecznego życia i nieustającej młodości. Ten, kto znajduje i pije wodę z tego źródła, znajduje to, czego pewien Hiszpan* szukał na próżno – źródło wiecznej młodości i życia.

    Równoległe cytaty: 2 Moj. 13:9; 5 Moj. 29:29; Joz. 1:8; Ijoba 23:12; Ps. 12:7; 17:4; 19:8-12; 119:9,11-20; Przyp. 6:20-23; Mat. 7:24-27; Łuk. 11:28; Jana 5:24; 17:17.

    Pieśni: 296, 79, 49, 311, 306, 322, 22.
    Wiersze brzasku: (5) Jak czytasz?
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5246.

    Pytania: Czy w tym tygodniu rozmyślałem(am) o Słowie? Jak? Kiedy? Z jakimi wynikami?
* Wyjaśnienie aluzji Brata Johnsona w przypisie tłumacza na str. 385.

Powrót na początek

4 LUTEGO

Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jego, a nie wzięli z plag jego – Obj. 18:4.

    Każdy godny nazwy „ludu mój” usłyszy głos Pana, będzie mu posłuszny, wyjdzie z Babilonu i „nie weźmie z plag jego”. Przez posłuszne wyjście natychmiast po dostrzeżeniu prawdziwego stanu Babilonu takie jednostki dowiodą bowiem, że tak naprawdę nigdy nie zgadzały się z jego grzechami. Ci, którzy pozostają w Babilonie po zrozumieniu jego stanu i bluźnierczych nauk w świetle, jakie obecnie świeci, uważani są za popierających te bluźnierstwa i w pełni zasługujących na „plagi” w takim samym stopniu, jak babilońska klasa „kąkolu”, a nawet w większym, ponieważ mają więcej światła. (R 2553)
* * *
    Gdzie przebywał lud Boży, jeśli nie w różnych sektach chrześcijaństwa? Gdzie więcej grzeszono przeciw światłu, jeśli nie w tych sektach? Na kogo przyjdą surowsze plagi, jeśli nie na te sekty? Jakże słuszne jest zatem, że Bóg zachowuje Swój lud od kalania się ich grzechami i uwalnia go od ich plag przez zaproszenie do opuszczenia Babilonu! W drugorzędnym znaczeniu werset ten odnosi się również do ludu Pana wychodzącego z sekt małego Babilonu.

    Równoległe cytaty: Iz. 47:10; 48:20; 52:11; Jer. 50:8; 51:6,9; 2 Kor. 6:17; 7:1; Zach. 2:7; 1 Moj. 19:16,17,29; Łuk. 17:32; Mat. 24:15-20; Judy 23; 4 Moj. 16:21; Obj. 16:19; 18:1-24.

    Pieśni: 332, 18, 25, 41, 216, 310, 333.
    Wiersze brzasku: (120) Idźmy naprzód.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5478.

    Pytania: Czy „wyszliśmy z niego” fizycznie, uczuciowo, doktrynalnie, praktycznie i duchowo? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek


5 LUTEGO

Albowiem taka jest wola Boża [odnośnie was], to jest, uświęcenie wasze – 1 Tes. 4:3.

    Kiedy udajemy się do Pisma Świętego, aby ustalić, jaka jest wola Boża, dowiadujemy się, że wielka praca, jakiej Bóg od nas wymaga, nie jest pracą dla drugich, ale pracą w nas samych, pracą ujarzmiania, zwyciężania i rządzenia sobą. Wszystko inne – nasza służba na rzecz domowników wiary, świadczenie dobra wszystkim ludziom za pośrednictwem krajowych i zagranicznych misji, itd. – jest zatem podporządkowane tej najważniejszej pracy wewnątrz nas. Jak bowiem pod natchnieniem oświadcza Apostoł, nawet gdybyśmy w pięknych słowach głosili Ewangelię drugim i całe nasze mienie oddali na żywność dla ubogich lub stali się męczennikami dla dobrej sprawy, bez miłości, będącej duchem Chrystusa i Ojca, rozwiniętej w nas jako rządzącej zasady życia, z Boskiego punktu widzenia bylibyśmy niczym. (R 2411)
* * *
    Uświęcenie oznacza odłączenie się od siebie i świata oraz oddanie Bogu na służbę. Jego pełne wdrożenie rozwinie w nas charakter podobny do charakteru Niebiańskiego Ojca. Wolą Bożą dla Jego dzieci nie może być nic mniej, niż rozwinięcie charakteru na podobieństwo Bożego. Każdy, kto w czasie powołania wyborczego poddaje się woli Bożej, ostatecznie stanie się takim, jakim jest Bóg na poziomie duchowego bytu. W czasie pośredniczącego panowania Chrystusa takie poddanie się zostanie natomiast nagrodzone doskonałym ludzkim życiem.

    Równoległe cytaty: 3 Moj. 20:7,8; Mich. 6:8; Jana 17:17; Dz.Ap. 20:32; 1 Kor. 1:2,30; 6:11; Efez. 5:10,26,27; 1 Tes. 5:23; 2 Tes. 2:13; Tyt. 3:5,6; Żyd. 2:10; 10:10,14; 13:12; 1 Piotra 1:22; Judy 1.

    Pieśni: 125, 4, 198, 78, 114, 74, 196.
    Wiersze brzasku: (161) Rozczarowanie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5876.

    Pytania: Jakie uświęcające doświadczenia miałem(am) w tym tygodniu? Jak się w nich zachowywałem(am)? Jakie odniosłem(am) z nich korzyści?

Powrót na początek

6 LUTEGO

Bo nie od wschodu, ani od zachodu, ani od południa przychodzi wywyższenie. Ale Bóg sędzia, jednego poniża, a drugiego wywyższa – Ps. 75:7,8.

    Nasze pragnienia i aspiracje, by być użytecznym, mogą nigdy nie zostać spełnione. Być może Pan widzi, że nie bylibyśmy w stanie znieść wywyższenia i zaszczytów, których pragniemy. On wie o wiele lepiej niż my, co jest dla naszego dobra; dlatego pragnie, byśmy odpoczywali zadowoleni z Jego opatrzności – nie bezczynni, ale pilni, nie nieuważni, ale czujni, nie obojętni, ale gorliwi, żarliwie pragnący pełnić wolę Bożą; cierpliwi w warunkach ograniczenia i zadowoleni w stanie zaniedbywania i zapomnienia o nas, pamiętając, że „służą także ci, którzy tylko stoją i czekają”, że w odpowiednio wybranej przez siebie godzinie Pan może nas poprowadzić do realizacji Swoich celów. (R 1756)
* * *
    Nie ma przypadków w doświadczeniach ludu Bożego. Zarówno jego wywyższenie, jak i upokorzenie, powodzenie i przeciwności, znajdują się pod Boskim kierownictwem. Jego nieomylny osąd stosuje wobec naszych różnych potrzeb zmieniającą się opatrzność sprawiając, by wszystkie rzeczy dopomagały ku dobremu tym, którzy miłują Boga. Dlatego możemy spokojnie spoczywać w Jego ręku.
    Równoległe cytaty: Jak. 4:10-12; 1 Piotra 5:6; Łuk. 6:37; 1 Sam. 2:7; Dan. 2:21; Ps. 113:7,8; Łuk. 1:46-55; Mat. 13:10-17; Rzym. 9:6-33; 11:1-33; 14:4,13.

    Pieśni: 67, 11, 63, 83, 199, 176, 296.
    Wiersze brzasku: (151) Czekanie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5304.

    Pytania: Jakie przeżywałem(am) w tym tygodniu doświadczenia poniżające i wywyższające? Jak zostały przyjęte? Jakimi motywami się w nich kierowałem(am)? Jaki był ich skutek?

Powrót na początek

7 LUTEGO

Miłość bliźniemu złości nie wyrządza; a tak wypełnieniem zakonu jest miłość – Rzym. 13:10.

    Kto stwierdza, że jego serce nie znajduje się w harmonii z tym prawem Nowego Przymierza, z miłością – miłosierdziem, uprzejmością, łagodnością, dobrocią – temu brak jest dowodu, że w jakimkolwiek znaczeniu tego słowa jest przyjęty jako syn Boga i naśladowca Chrystusa. Jeśli nie mamy w swoim sercu miłości do braci oraz łagodności i życzliwości w stosunku do wszystkich ludzi, a nawet do zwierząt, nie posiadamy ducha, który umożliwiłby nam składanie ofiar niezbędnych w obecnych warunkach. W przypadku takich jednostek jest tylko kwestią czasu, kiedy opanuje ich moc pychy lub próżnej chwały, powstrzymująca na drodze ofiary, a samolubstwo przejmie zupełną kontrolę. (R 2328)
* * *
    Nie możemy patrzeć na Boskie prawo jako oddzielne i niezwiązane ze sobą strumienie, lecz jako na wielkie źródło, miłość, z którego wypływają wszystkie strumienie Boskich przykazań. Skoro Boskim prawem jest miłość, możemy zrozumieć, jak przekroczenie jednego z Jego przykazań narusza całe prawo; możemy również dostrzec, w jaki sposób życie według zasad miłości jest wypełnieniem zakonu.

    Równoległe cytaty: Rzym. 13:8,9; Mat. 7:12; 22:38-40; 2 Moj. 20:16; 23:4,5; 5 Moj. 22:1-4; Ps. 15:1-3; Przyp. 3:28,29; Jer. 22:13; Iz. 58:6-14; Zach. 8:16,17; Łuk. 10:25-37; Rzym. 15:2; Gal. 6:10; Żyd. 13:3; Jak. 2:8.

    Pieśni: 166, 82, 20, 337, 95, 125, 198.
    Wiersze brzasku: (94) Panie, pozwól porozmawiać z Tobą.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5006.

    Pytania: Czy w tym tygodniu okazywałem(am) miłość? Jak? Dlaczego? W jakich warunkach? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

8 LUTEGO

O małowierny, dlaczego wątpiłeś? – Mat. 14:31.

    Co należy zrobić, by przezwyciężyć ten brak wiary i uzyskać jej wzrost? Odpowiadamy, że tak jak kiedyś Apostołowie, powinniśmy się modlić: „Panie, przymnóż nam wiary”. Wtedy, działając zgodnie z tą modlitwą, każdy powinien doskonalić wiarę we własnym sercu przez: (a) ciągłe odświeżanie w pamięci Boskich obietnic, dokładne zapoznawanie się z nimi w Słowie Ojca; oraz (b) coraz głębsze uświadamianie sobie, że po zawarciu przymierza z Panem obietnice te należą do niego. W dziękczynnej modlitwie przed Panem w sercu i ustami powinien uznawać je za swoje oraz przypisywać je sobie we własnych myślach i rozmowach prowadzonych z braćmi o rzeczach świętych. (R 2642)
* * *
    Jednym z najdziwniejszych zjawisk jest wątpiący chrześcijanin. Dlaczego miałby wątpić, mając Boga doskonałego w mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy, zobowiązującego się przysięgą, że wszystkie rzeczy będą mu dopomagały ku dobremu? Dlaczego miałby wątpić, mając Zbawiciela, który stał się jego mądrością, sprawiedliwością, uświęceniem i wyzwoleniem, uzupełniającego wszelkie braki, uwalniającego od wszelkich wad, udoskonalającego w nim wszelkie dobro i przez Ducha czyniącego go kandydatem do Królestwa, zaopatrzonym we wszystko, co niezbędne do jego osiągnięcia?

    Równoległe cytaty: Ijoba 30:20; Ps. 22:3; 31:23; 42:6,7; 49:6; 73:13-17; 77:4,8-10; Przyp. 24:10; Iz. 40:27,28; 49:14,15; Jer. 8:18; 15:18; 45:3; Treny 3:8,17,18; 5:20; Mat. 8:23-27; 14:29-31; 17:14-21; 28:17; Mar. 4:38-40; 1 Moj. 12:12,13; 2 Moj. 14:10-15.

    Pieśni: 197, 63, 110, 293, 305, 328, 330.
    Wiersze brzasku: (53) O małowierni.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5424.

    Pytania: Czy w tym tygodniu przejawiałem(am) wiarę czy zwątpienie? W jakich okolicznościach? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

9 LUTEGO

Wróć duszo moja do odpocznienia swego; albowiem ci Pan dobrze uczynił – Ps. 116:7.

    Nawyk myślowy chrześcijanina ma naprawdę wiele wspólnego z jego duchowym postępem lub cofaniem się, jak również jest wskaźnikiem jego duchowego stanu. Dobre nawyki myślowe wymagają troskliwej pielęgnacji. Przez „nawyk myślowy” rozumiemy naturalny stan, do którego umysł zwyczajowo (z reguły) powraca w chwilach wolnych od zajęć. Kiedy jesteśmy zajęci obowiązkami życiowymi, z konieczności musimy poświęcać uwagę wykonywanej pracy, ponieważ jeśli cokolwiek robimy mechanicznie, bez skupienia na tym myśli, nie wykonamy tego dobrze. Jednak nawet tutaj chrześcijańska zasada, mocno utwierdzona w charakterze, będzie podświadomie kierować. Gdy tylko obciążenie pracą i troskami ustanie na jakiś czas, utrwalony nawyk myślowy powinien szybko powrócić do swego odpoczynku w Bogu, jak igła magnetyczna do bieguna. (R 1884)
* * *
    Z punktu widzenia ciała w życiu chrześcijańskim jest dużo zamieszania i niepokoju, a zagrożeniem dla chrześcijanina wynikającym z tych okoliczności jest zezwolenie, by to zamieszanie i niepokój stały się częścią jego charakteru. By pokonać tę skłonność, konieczne jest stałe uciekanie się do ufności w dobrą wolę Pana i w Jego zamierzenia odnośnie chrześcijanina wyrażone w Słowie, ponieważ w takim poleganiu na Panu, przez Jego Słowo, chrześcijanin znajduje odpoczynek i pokój wśród utrapień i zamieszania.

    Równoległe cytaty: Ijoba 34:29; Ps. 1:1,2; 4:9; 25:12; 29:11; 85:9; 119: 165; 125:1,5; Przyp. 3:13-26; Iz. 26:3,12; 28:12; 32:2,17,18; 53:5; Łuk. 1:79; Jana 14:27; 16:33; Dz.Ap. 10:36; Rzym. 10:15; Filip. 4:7,9.

    Pieśni: 244, 220, 339, 296, 90, 97, 22.
    Wiersze brzasku: (13) Niech wątpliwości nas nie przygniatają.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5387, 5492.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu doświadczenia związane ze Słowem jako miejscem odpocznienia? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

10 LUTEGO

Bądź przykładem wiernych w mowie, w postępowaniu, w miłości, w duchu, w wierze, w czystości – 1 Tym. 4:12.

    Każdy chrześcijanin powinien starać się być wzorem godnym naśladowania – wzorem usilnych, szczerych wysiłków naśladowania Chrystusa w codziennym życiu i aktywnej gorliwości w Jego służbie. Nie możemy spodziewać się, że w obecnym życiu staniemy się wzorami doskonałości, najwyższej chwały moralnej i piękna świętości. Taki wzór mamy tylko w Chrystusie, naszym Panu. Nie w takim też sensie Paweł powiedział: naśladujcie mnie lub naśladujcie nas, lecz swoją myśl ujął następująco: „Bądźcie naśladowcami moimi, jakom i ja Chrystusowy” (1 Kor. 11:1). Apostoł był wspaniałym przykładem szczerych wysiłków osiągnięcia doskonałości, lecz nie tej najwyższej, która była tylko w Chrystusie. Przykładem dla nas powinna być właśnie jego gorliwość i wielka pilność w naśladowaniu Chrystusa i pełnieniu Jego woli. (R 1884)
* * *
    Ci, którzy zajmują wybitne stanowiska jako nauczyciele w Kościele, mają podwójną potrzebę podobieństwa Chrystusowego. Po pierwsze, aby swoje powołanie i wybór uczynić pewnym; po drugie, by swoim przykładem pomagać innym w rozwijaniu podobieństwa Chrystusowego. Ich wpływ na tych, którzy ich miłują oraz im ufają, jest wielki, a wzmocnienie tego wpływu charakterem podobnym do Chrystusowego okaże się pomocne dla tych, których nauczają.

    Równoległe cytaty: Tyt. 2:7; 1 Piotra 2:21; 5:3; 3 Moj. 18:2,3; 2 Kron. 30:7; Przyp. 22:24,25; Mat. 23:1-3; Jana 13:15; 1 Kor. 8:9-13; Filip. 2:5; 1 Tes. 1:6-8; Żyd. 13:7; Jak. 5:10,11; 1 Piotra 3:5,6; 1 Jana 2:6.

    Pieśni: 267, 198, 78, 74, 150, 196, 114.
    Wiersze brzasku: (52) Korzystaj z wzoru.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5490.

    Pytania: Czy w tym tygodniu byłem(am) przykładem dla braci? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

11 LUTEGO

Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć będą i prześladować was, i mówić kłamliwie wszystko złe przeciwko wam ze względu na mnie. Radujcie się i weselcie, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebiosach; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami – Mat. 5:11,12.

    Opozycja i prześladowanie nieuchronnie towarzyszą aktywności w służbie Bogu. Powinno się je przyjmować z rozsądkiem i szczerością, a kiedy to nie spełnia swojego celu, umyślnie działającemu prześladowcy, po poważnym ostrzeżeniu go o zagrożeniach związanych z takim postępowaniem, należy pozwolić postępować tak, jak uważa za stosowne, podczas gdy my możemy zwrócić się do innych z poselstwem zbawienia. W opozycji, którą znosił nasz Pan oraz w sposobie przyjmowania jej przez Niego, zawarte są cenne lekcje dla wszystkich, którzy są podobnie doświadczani. (R 1735)
* * *
    Ponieważ szatan wszelkie korzyści położył obecnie po stronie grzechu, błędu, samolubstwa i światowości, ci, którzy stają po stronie Boskiej sprawiedliwości, prawdy, miłości oraz myślenia kategoriami Królestwa, muszą spodziewać się prześladowań i je znosić. Niech się jednak nie obawiają, ponieważ pośród nich w duchu cieszą się towarzystwem nie tylko wiernych Starego Testamentu, lecz także Jezusa, Apostołów oraz świętych i męczenników Nowego Testamentu, a ukoronowaniem ich radości będzie udział z Jezusem w Królestwie.

    Równoległe cytaty: Mat. 5:10,44; 10:16,17,21-23,28; 23:34,35; 24:8-10; Mar. 13:9-13; Łuk. 6:22,23; 21:12-19; Jana 15:18,19; 16:1,2; Dz.Ap. 5:29,40-42; 1 Kor. 4:9-13; 2 Kor. 4:8-12; 6:4,5,8-10; 11:23-27; 12:10; Filip. 1:12-14; Żyd. 11:25-27,33-38; 1 Piotra 4:12-19; Obj. 2:3,10.

    Pieśni: 330, 23, 93, 200, 228, 305, 227.
    Wiersze brzasku: (180) Pewnego dnia.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5544.

    Pytania: Jakie prześladowania spotkały mnie w tym tygodniu? Jak zostały przyjęte? Jaki był ich wynik?

Powrót na początek

12 LUTEGO

A cierpliwość niech prowadzi swe doskonałe dzieło, żebyście byli doskonali i zupełni, którym by niczego nie brakowało – Jak. 1:4.

    Bez praktykowania zalety cierpliwości nie można uczynić ani jednego kroku postępu. Żadna też łaska nie zdobi piękniej charakteru chrześcijanina, nie zdobywa uznania sumienia świata ani nie wielbi Boga wszelkiej łaski, którego prawda jest jej natchnieniem. Jest ona nieskwapliwą cichością, usilnie próbującą powstrzymać falę ludzkiej niedoskonałości i słabości i z wielką starannością dążącą do odzyskania Boskiego podobieństwa; jest powolna do gniewu i pełna miłosierdzia; szybko dostrzega ścieżki prawdy i sprawiedliwości i natychmiast na nie wstępuje; zdaje sobie sprawę z własnych niedoskonałości oraz współczuje innym w ich niedociągnięciach i brakach. (R 3090)
* * *
    Cierpliwość jest zaletą serca i umysłu, która znosząc przeciwności w radosnym duchu, do samego końca trwa w obranym przez siebie postępowaniu. Zaleta ta jest absolutnie nieodzowna do osiągnięcia doskonałego charakteru w pełnych przeciwności warunkach związanych z chrześcijańskim życiem. Przeniknie ona i udoskonali wszystkie inne zalety wymagane u chrześcijanina; dlatego jest jedną z uniwersalnych łask.

    Równoległe cytaty: Ps. 37:7-9; Kaz. 7:8; Treny 3:24-27; Łuk. 8:15; 21:19; Rzym. 2:7; 5:3; 8:25; 12:12; 15:4,5; 2 Kor. 12:12; Gal. 6:9; Kol. 1:10,11; 1 Tes. 1:3; Żyd. 6:12,15; 10:36; 12:1.

    Pieśni: 1, 130, 11, 44, 125, 136, 183.
    Wiersze brzasku: (278) On nas prowadzi.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5650.

    Pytania: Jakie przechodziłem(am) w tym tygodniu doświadczenia związane z cierpliwością? Jak zostały przyjęte? Jak wpłynęły one na mój charakter? Co okazało się w nich pomocne?

Powrót na początek

13 LUTEGO

Miłość nie myśli złego – 1 Kor. 13:5.

    Ktokolwiek zaniedbuje rozkazy Pana dotyczące „złych podejrzeń”, zastawia sidła dla samego siebie, bez względu na to, jak „ostrożnie” postępuje w innych sprawach. Serce przesycone niedowierzaniem i podejrzeniami wobec współbliźnich jest bowiem więcej niż w połowie przygotowane do niedowierzania Bogu. Duch skwaszony i zgorzkniały jest przeciwny duchowi Pana, duchowi miłości. Zwycięży tylko jeden z nich. Duch zły musi zostać usunięty, gdyż w przeciwnym razie pokala chrześcijanina i doprowadzi do jego „odrzucenia”. Jeśli nowa natura jako „zwycięzca” dokona podboju, a złe podejrzenia zostaną przezwyciężone, połowa walki przeciwko obecnym trudnościom i przeciwieństwom będzie wygrana. (R 3594)
* * *
    W najpełniejszym znaczeniu miłość to dobra wola, która wyraża się w różny sposób, zależnie od okoliczności. Jeśli jej posiadacz zostaje skrzywdzony, przypisuje krzywdzącemu dobre pobudki, chociaż może na ten temat nie posiadać dokładnych informacji. Taki duch nie może żywić podejrzeń ani ze szkodą dla drugiego nie będzie przypisywał złych pobudek jego słowom i czynom.

    Równoległe cytaty: Mat. 9:3,4,33-35; Przyp. 10:12; 24:17; Ps. 119:139; Dz.Ap. 11:23; 1 Jana 3:14; 4:7,8; 2 Jana 4; 1 Tym. 6:4; 1 Piotra 1:22; 4:8; 3:8; Kol. 3:2-14.

    Pieśni: 165, 1, 4, 15, 166, 198, 201.
    Wiersze brzasku: (132) Gdybyśmy tylko rozumieli.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5265.

    Pytania: Czy w tym tygodniu pod wpływem miłości byłem(am) niepodejrzliwy(a)? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

14 LUTEGO

Na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony – Mat. 12:37.

    Wszystkie wypowiadane przez nas słowa Pan przyjmuje za wskazówkę stanu naszego serca. Jeśli nasze słowa są buntownicze, nielojalne, frywolne, niepoważne, nieuprzejme, niewdzięczne, bezbożne lub nieczyste – serce jest sądzone zgodnie z nimi, według zasady „z obfitości serca usta mówią”. Jako istoty niedoskonałe, nie możemy zawsze być nienaganni w słowie i czynie. Mimo najlepszych wysiłków będziemy czasem błądzić słowem i uczynkiem. Przez czuwanie i szczere wysiłki powinniśmy jednak dążyć do doskonałego kontrolowania naszych słów i czynów. (R 1937)
* * *
    Słowa są wskazówką myśli danej jednostki, a jedyny wyjątek stanowi przypadek hipokryty. Słowa dobrze wypowiedziane, przekazujące właściwe myśli, zyskują uznanie tych, którzy sądzą właściwie, tak jak słowa źle wypowiedziane, przekazujące złe myśli, sprawiedliwie zasługują na potępienie ze strony jednostek o prawym sercu. Jeśli nasze serce i głowa są w porządku, nasze słowa muszą być właściwe; jeśli natomiast nasze serce i głowa nie są w porządku, nasze słowa nie będą właściwe.

    Równoległe cytaty: Mat. 12:22-37; Ps. 10:7,8; 12:4,5; 34:14; 41:6-10; 50:23; 52:4-6; 64:3-6; 77:13; 102:9; 119:13,27,46,54,172; 145:5-7,11,12; 140:4,12; Przyp. 10:11,19-21,31,32; 12:5,6,13,17-19; 15:1,4,28; 18:8,21,23; 26:20-23,28; Mat. 5:22,37; Efez. 4:25; Jak. 1:26; 3:5-10.

    Pieśni: 116, 44, 70, 130, 136, 260, 272.
    Wiersze brzasku: (269) I stała się wielka cisza.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5470.

    Pytania: Jakie słowa wypowiadałem(am) w tym tygodniu? Jak? Dlaczego? W jakich okolicznościach i z jakimi wynikami były one wypowiadane?

Powrót na początek

15 LUTEGO

Kto zachowuje słowa jego, prawdziwie się w nim miłość Boża doskonali – 1 Jana 2:5.

    Próbą jest posłuszeństwo. Miłość Boża jest w nas doskonalona w takim stopniu, w jakim przestrzegamy Słowa Pana. Jeśli bowiem otrzymaliśmy Ducha Chrystusowego, Ducha Świętego, Ducha Bożego, w rezultacie sprawi on, że będziemy chcieli pełnić Jego wolę i będziemy ją pełnić do granic naszych możliwości. Te możliwości powinny stale, z roku na rok, być coraz większe. Chociaż doskonałości możemy spodziewać się dopiero po wzbudzeniu z grobu i otrzymaniu nowych ciał przy zmartwychwstaniu, w duchu naszego umysłu przez cały czas możemy być w tak bliskim kontakcie z Panem, że będziemy cieszyć się ciągłą społecznością z Nim – 1 Jana 1:7. (R 2235)
* * *
    Zachowywanie Słowa Bożego oznacza utrzymywanie Słowa przez nową wolę w kontakcie z uczuciami, dopóki uczucia pozytywnie nie zareagują na Ducha tego Słowa. Wytrwałe trwanie w tym procesie we wszystkich okolicznościach życia nieuchronnie rozwinie do doskonałości miłość Bożą w naszym sercu. Miłość Boża składa się z najwyższej miłości do Ojca, następnie do Syna, potem z miłości do braci większej niż do siebie oraz z miłości do świata i nieprzyjaciół równej miłości do siebie.

    Równoległe cytaty: Jana 14:15,16,21,23; 1 Moj. 18:19; 2 Moj. 19:5; 20:6; 24:7; 4 Moj. 9:23; 14:24; 1 Król. 3:14; Ps. 18:45; 25:10; 111:10; 143:10; Przyp. 19:16; Mat. 5:19; 12:50; 13:23; Łuk. 6:46-48; Jana 15:10,14,16; Dz.Ap. 4:19; 5:29; Rzym. 6:17; 1 Jana 3:22,24; 2 Jana 6,9; Obj. 12:17.

    Pieśni: 315, 145, 20, 125, 130, 136, 1.
    Wiersze brzasku: (249) Życie dobrze spędzone.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4896.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu doświadczenia związane z myślą powyższego tekstu? Jak zostały przyjęte? Co z nich wynikło?

Powrót na początek

16 LUTEGO

Przez chwałę i hańbę, przez niesławę i dobrą sławę, jako zwodziciele, wszakże prawdziwi; żadnego w niczym nie dając zgorszenia, aby usługiwanie nasze było bez nagany – 2 Kor. 6:8,3.

    Kiedy wypełniamy nasze obowiązki najlepiej jak potrafimy i kiedy Pańskie błogosławieństwo i łaska w znacznym stopniu spoczywają nad nami i naszymi sprawami, nagle mogą powstać kłopoty, spiętrzyć się przeciwności, moce ciemności pozornie mogą triumfować, a w oczach współbliźnich możemy chwilowo wydawać się winowajcami, wyraźnie opuszczonymi przez Boską opatrzność. Bez wątpienia takie doświadczenia są nam potrzebne, bo chociaż możemy śpiewać,
„Raczej wolę kroczyć z Bogiem w ciemności,
  Niż sam jeden w światłości”,
byłoby to próżnym przechwalaniem się, gdybyśmy nie zostali przeprowadzeni przez srogie doświadczenia, rozwijające taką wiarę i ufność, które trzymają się ręki Pana i w najciemniejszej godzinie ufają Boskiej opatrzności. (R 2885)
* * *
    Życie chrześcijanina jest życiem przeciwstawnych doświadczeń, w których musi on zachować siebie w miłości Bożej oraz w nienawiści do samolubstwa. Żadna miara miłości, zaszczytów i pochwał nie powinna zachwiać jego lojalnością wobec Boga; żadna miara hańby, złej reputacji czy fałszywych oskarżeń nie powinna skazić jego serca i przemienić go w nikczemnika. Jego mottem, które ostatecznie musi zatriumfować, jest lojalność wobec sprawiedliwości we wszelkich okolicznościach.

    Równoległe cytaty: Dz.Ap. 20:17-35; 24:16; Rzym. 12:3-8; 1 Kor. 2:1-8; 3:5-15; 4:1-4,9-16; 9:12-23; 2 Kor. 2:12-17; 3:1-12; 4; 5:11-21; 6:1-12; 1 Tym. 5:17; 2 Tym. 2:10; Żyd. 13:7.

    Pieśni: 134, 277, 307, 273, 322, 325, 326.
    Wiersze brzasku: (267) Promień miłości w oczach.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5773.

    Pytania: Czy w tym tygodniu cierpiałem(am) z powodu dawania świadectwa prawdzie? Jak do tego doszło? Jak to znosiłem(am)?
Jakie były wyniki?

Powrót na początek

17 LUTEGO

Weźcie jarzmo moje na siebie... albowiem jarzmo moje miłe jest, a brzemię moje lekkie jest – Mat. 11:29,30.

    Ci, którzy noszą to jarzmo, mają zapewnienie Boskiego Słowa, że wszystkie rzeczy dopomagają im ku dobremu, że im cięższe jest brzemię, tym większe będzie błogosławieństwo i nagroda w przyszłości. Im sroższe doświadczenia w teraźniejszym czasie, tym jaśniejsza będzie ich chwała, tym bardziej świetlany będzie ich charakter, tym bardziej będą pewni tego, że są przystosowywani i szlifowani do Królestwa. Z tego punktu widzenia każde brzemię jest lekkie, miłe i rozsądne, gdyż wysoko oceniamy nasze jarzmo; jest ono lekkie także dlatego, że Pan jest w nim z nami. (R 2623)
* * *
    Jarzmem jest ogólne przyjęcie przez nas woli Pana. Brzemieniem są szczegóły Jego woli, które mamy wypełniać, nawet za cenę cierpienia z tego powodu. Przyjmując jarzmo w duchu miłości, stwierdzamy, że jego ciężar jest istotnie lekki, a podejmując brzemię szczegółów woli Pana, nawet za cenę cierpienia, dzięki pomocy jarzma miłości stwierdzamy, że ciężar brzemienia maleje. Miłość zmniejsza ciężar każdego brzemienia, ułatwia każde zadanie, pociesza w każdym smutku, uświęca każdy ból i otacza aureolą szczęścia nawet najmniejsze przedsięwzięcia i najpospolitsze rzeczy.

    Równoległe cytaty: Mat. 16:24; Mar. 8:34-38; Łuk. 9:23,24; 1 Jana 5:3; 3 Moj. 26:13; Iz. 9:4; 10:27; Jer. 2:20; 5:5; 30:8; Treny 3:27; Przyp. 23:26; Rzym. 6:13,16,19; 12:1; 2 Kor. 8:5.

    Pieśni: 160, 8, 14, 114, 191, 208, 244.
    Wiersze brzasku: (183) Pójdźcie do mnie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 2623.

    Pytania: Jakie było w tym tygodniu dla mnie jarzmo i brzemię Jezusa? Dlaczego? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

18 LUTEGO

Pan, Bóg wasz, doświadcza was, aby wiedział, czy miłujecie Pana, Boga waszego, z całego serca waszego i z całej duszy waszej – 5 Moj. 13:3.

    Królestwo Boże jest przeznaczone tylko dla tych, którzy przez łaskę Bożą staną się w sercu podobni do Pana Jezusa – będą miłować Boga z całego serca i z całej duszy oraz będą w stanie powiedzieć: „Panie, niech się dzieje nie moja, ale twoja wola”. Tylko stan pełnego poddania się Panu może uczynić nas odpowiednimi do Królestwa, ponieważ żaden inny stan nie oznacza zupełnego poddania się Bogu i pełnej miłości do Niego. Nie zapominajmy też, że wszystkie niebiańskie rzeczy, których „oko nie widziało i ucho nie słyszało i na serce ludzkie nie wstąpiło”, Bóg przygotował dla tych, którzy miłują Go najwyższą miłością. (R 2257)
* * *
    Bóg poszukuje ludu wypróbowanego, doświadczonego pod względem lojalności na każdym punkcie charakteru. Z tego powodu tworzy On różne opatrzności w życiu Swego ludu, tak by wszyscy mogli zademonstrować postawę serca – czy są oddani Jemu, sobie czy światu. Błogosławiony jest chrześcijanin, który okazuje oddanie Bogu!

    Równoległe cytaty: 1 Moj. 22:1-14; 5 Moj. 8:2,5; 2 Kron. 32:31; Ijoba 1:8-22; 2:3-10; Ps. 66:10-13; Dan. 12:10; Zach. 13:9; Mal. 3:2,3; 2 Tes. 1:4,5; Żyd. 12:5-11; Jak. 1:2,3,12; 1 Piotra 1:6,7; 4:12-19; Obj. 2:10.

    Pieśni: 13, 3, 38, 56, 57, 93, 179.
    Wiersze brzasku: (274) Zostaw to.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5799.

    Pytania: Czy w tym tygodniu miałem(am) doświadczenia? Jakie? Jak zostały przyjęte? Jaki był ich wynik?

Powrót na początek

19 LUTEGO

Wszystko czyste dla czystych, lecz dla pokalanych i niewiernych nie ma niczego czystego, ale pokalany jest umysł i sumienie ich. Udają, że Boga znają, ale uczynkami swymi tego się zapierają, będąc obrzydliwymi i nieposłusznymi, i do wszelkiego dobrego uczynku niezdolnymi – Tyt. 1:15,16.

    Jak okropny jest taki stan i jak ostrożni powinni być wszyscy z ludu Bożego: nie tylko po to, by mieć czyste serce i umysł, lecz także zachować swoje sumienie bardzo wrażliwym, w ścisłej harmonii ze Słowem Pana! Taki stan można utrzymać tylko poprzez surowe i częste osądzanie samego siebie przy użyciu standardu danego przez Boga – Jego prawa miłości. (R 2516)
„Chcę pochwycić, gdy ku mnie się zbliży,
Pychy i żądzy najmniejsze pragnienie,
By rozpalający się zgasić ów płomień chyży
I powstrzymać mej woli błądzenie”.
* * *
    Stan naszego serca rzutuje na każdą rzecz, z którą się stykamy: jest ona dla nas dobra lub zła, w zależności od tego, czy sami jesteśmy dobrzy czy źli. Ci, którzy są czyści, przypisują czystość wszystkiemu, z czym się stykają; natomiast nieczyści plugawią wszystko, czegokolwiek się dotkną. Ta ogromna różnica jest wynikiem różnicy w ich cechach moralnych. Jeśli ktoś, kto kiedyś należał do Boga, stał się nieczysty, plugawi bardziej niż ktoś, kto nigdy nie był czysty. Jego istota jest pokalana.

    Równoległe cytaty: Mat. 15:11; Łuk. 11:39-41; Dz.Ap. 10:15,28; Rzym. 14:14,17,20,23; 1 Kor. 6:12; 10:23-25; 1 Tym. 5:8; 2 Tym. 3:5; Żyd. 6:4-8; 10:26-31; 2 Piotra 2:20-22; 1 Jana 5:16; Judy 11-13.

    Pieśni: 20, 13, 1, 196, 198, 266, 267.
    Wiersze brzasku: (237) Gniew Boży.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5746.

    Pytania: Czy w tym tygodniu powstrzymywałem(am) się od zuchwałych grzechów? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

20 LUTEGO

Jeśli kto między wami ma się za pobożnego, nie powściągając języka swego... tego pobożność daremna jest – Jak. 1:26.

    Język jest wskaźnikiem stanu serca, ponieważ „z obfitości serca usta mówią”. Język nieokiełzany, wyrażający słowa samolubne, zawistne, pełne goryczy, chełpliwe i oszczercze, dowodzi zatem, iż serce, z obfitości którego te słowa wypływają, jest sercem nieuświęconym, bezbożnym oraz przejawiającym dotkliwy brak ducha Chrystusowego. Dlatego wszelka pobożność, jaką takie serce mogło dotychczas osiągnąć, jest daremna, gdyż nie jest ono zbawione ani nie nadaje się do zbawienia. Dobry Lekarz wskazał jednak na antidotum na zatrucie duszy –lek, który osłodzi zgorzkniałe serce, jeśli zostanie przyjęty zgodnie z zaleceniami. (R 2517)
* * *
    Powściągać język znaczy kontrolować go i kierować nim. Kontrolowanie języka, by nie mówił złych rzeczy, i kierowanie nim, by mówił dobre rzeczy, jest częścią powściągania języka. Ten, kto pozwala swemu językowi stać się instrumentem zdeprawowanego usposobienia, nie jest człowiekiem o prawdziwie pobożnym charakterze, którego głównym składnikiem jest miłość do Boga i człowieka. Taki język gwałci prawo miłości, ponieważ wyrządza krzywdę wszystkim, którym czyni wymówki. Kontrolujmy zatem nasze języki, powstrzymując je od ulegania złu i kierując nimi, by wypowiadały właściwe słowa.

    Równoległe cytaty: Jak. 3:1-12; Ps. 18:22; 12:4; 34:14; 39:2; 140:4; Przyp. 16:27; Mat. 15:18,19; Dz.Ap. 5:3; 2 Tym. 2:23-25; Mat. 6:5-9; 23:14-22,27; Kaz. 5:1,2; Jak. 1:27.

    Pieśni: 136, 78, 13, 20, 1, 82, 130.
    Wiersze brzasku: (296) Burzysz czy budujesz?
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5517.

    Pytania: Jak w tym tygodniu używałem(am) języka? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Co z tego wynikło?

Powrót na początek

21 LUTEGO

Boś ty skałą moją i twierdzą moją; przeto przez wzgląd na imię twoje prowadź mnie i zaprowadź mnie – Ps. 31:4.

    Po udzieleniu nam przez Boga pewnych lekcji i doświadczeń, z których część była naszym udziałem w warunkach spokoju i odpoczynku, Boski sposób postępowania może ulec zmianie, a oznaki Pańskiej opatrzności mogą doprowadzić do załamania się warunków, które w pewnych aspektach były zarówno sprzyjające, jak i niesprzyjające, wprowadzając nas w nowe okoliczności i warunki. Prawdziwy duchowy Izraelita nie może szemrać, narzekać ani nawet wyrażać swoich preferencji, lecz powinien szukać kierownictwa u Pana. Jeśli dostrzeże, że Boska opatrzność go prowadzi, nawet gdyby prowadziła w pustynne warunki, bardziej jałowe i niepożądane od tych, w jakich znajdował się uprzednio, powinien bezwarunkowo podążyć za Pańskim kierownictwem, i to z pieśniami wiary i ufności. (R 3060)
* * *
    Bóg, jako nasza Skała, jest naszym Obrońcą, tak jak skała wznosząca się wysoko ponad wzburzonymi falami chroni tego, kto szuka na niej schronienia przed burzą. Jako nasza Twierdza, nie tylko broni nas przed atakami nieprzyjaciół, lecz także wzmacnia w odpieraniu ich ataków i zadawaniu im jeszcze większych strat. Jako nasz Obrońca i Pokrzepiciel, prowadzi nas Swoją prawdą i opatrznością do osiągnięcia charakteru podobnego Jego charakterowi. Jako nasz Wódz, kieruje naszymi krokami, a jako nasz Przewodnik, wskazuje drogę na nieznanych nam szlakach – drogę do Królestwa.

    Równoległe cytaty: 1 Moj. 28:15; 49:24,25; 2 Moj. 6:6,7; 12:13,17,23; 14:29,30; 19:4; 23:20; 4 Moj. 23:23; 5 Moj. 32:4; Ijoba 1:10; Ps. 34:16,18, 20,21; 41:2-4; 46:2-8; 91; 121; 125:1-3; 146:7,8; Mat. 10:29-31.

    Pieśni: 126, 63, 67, 99, 286, 288, 293.
    Wiersze brzasku: (103) Prowadź mnie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 3060.

    Pytania: Jak w tym tygodniu poddawałem(am) się Panu jako swemu Pokrzepicielowi i Przewodnikowi? Dlaczego? W jakich okolicznościach? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

22 LUTEGO

Postępowanie wasze niech będzie bez chciwości, poprzestawajcie na tym, co macie – Żyd. 13:5.

    Samolubne modlitwy kosztują zbyt dużo. Jedni osiągnęli bogactwo, a stracili prawdę i możliwość służenia jej; drudzy odzyskali zdrowie tylko po to, by przekonać się, że wraz z nim otrzymali inne, nie mniej surowe doświadczenia; inni odzyskali swoich bliskich ze szponów śmierci tylko po to, by następnie żałować, że Bóg odpowiedział na ich modlitwy, a ściślej mówiąc, że nie przyjęli Pańskiej mądrości i opatrzności z ufnością, zadowoleniem, bez narzekania. Duchowi Izraelici powinni mądrze korzystać z rzeczy, które leżą w ich zasięgu, przyjmując wszystko z dziękczynieniem jako dary od Boga. Ich prośby powinny być zanoszone o dary duchowe, łącznie z cierpliwą wytrwałością i zadowoleniem serca. (R 3061)
* * *
    Gdyby w życiu chrześcijanina dominowała chciwość, uczyniłaby go ona nie tylko samolubnym, lecz także pobudzała do wyrządzania krzywdy innym. Chciwość nie jest więc cechą, jaką powinien rozwijać w sobie ten, którego najwyższym celem jest oddanie wszystkiego dla dobra innych. Duch zadowolenia z tego, co posiadamy, okaże się zdrowym ograniczeniem chciwego usposobienia.

    Równoległe cytaty: 2 Moj. 18:21; 20:17; Ijoba 31:24,25,28; Ps. 10:3; 119:36; Przyp. 11:24; 21:25,26; 23:4,5; 30:8; Iz. 5:8; Mat. 6:19-21,24,25,31-33; 16:26; 1 Tym. 6:6-10; Ps. 37:16; Przyp. 16:8; 17:1; Kaz. 4:6; 1 Kor. 7:17,20-22; Filip. 4:11,12.

    Pieśni: 145, 22, 60, 94, 170, 321, 322.
    Wiersze brzasku: (262) I to przeminie.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4876.

    Pytania: Czy w tym tygodniu byłem(am) chciwy(a) czy zadowolony(a)? Dlaczego? W jakich okolicznościach? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

23 LUTEGO

Dam ci rozum i nauczę cię drogi, po której masz chodzić; poprowadzę cię moim okiem – Ps. 32:8.

    Jedną z najważniejszych lekcji, jakich powinien nauczyć się duchowy Izraelita, jest szukanie Pańskiego kierownictwa we wszystkich sprawach życia, by nigdy nie zaczynać żadnego przedsięwzięcia – czy to w sprawach doczesnych, czy duchowych – bez poznania woli Pana w danej sprawie. Maszerujemy w kierunku Kanaanu i wiemy, że zanim odziedziczymy obietnice, oczekują nas jeszcze inne doświadczenia, przez które musimy przejść. Lekcją, której mamy się nauczyć, jest bezzwłoczne i całkowite posłuszeństwo kierownictwu Pana, okazywane bez szemrania i z radością. Można tego oczekiwać tylko od tych, którzy nauczyli się lekcji udzielonych im wcześniej, przede wszystkim lekcji wiary i ufności w Pańską moc, dobroć i wierność. (R 3062, 3061)
* * *
    Nasz Ojciec Niebiański szkoli Swoje dzieci na drodze ich życia. On używa trzech środków, za pośrednictwem których udziela Swoich instrukcji. Pierwszym z nich jest Jego Słowo, którym oświeca umysł i prowadzi serce. Drugim jest Jego Duch, przez którego pobudza ich w wiedzy, łasce i służbie. Trzecim są Jego opatrzności, wśród których, poprzez wykorzystywanie różnych zalet serca i umysłu, mają sposobność rozwijania charakteru mocą Jego Słowa i zgodnie z nim. W ten sposób Jego mądrość kieruje ich postępowaniem.

    Równoległe cytaty: 2 Moj. 13:21; 15:13; 33:13-15; Ps. 23:2,3; 25:5,8,9; 27:11; 31:4; 48:15; 73:24; 78:52; 107:7; 139:9,10,24; Przyp. 8:20; Iz. 40:11; 42:16; 48:17; 54:13; Łuk. 1:79; Jana 10:3,4; 16:13.

    Pieśni: 87, 293, 46, 63, 11, 110, 99.
    Wiersze brzasku: (116) Boskie kierownictwo.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4858.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą powyższego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jakie pomoce i przeszkody im towarzyszyły? Jak one na mnie wpłynęły?

Powrót na początek

24 LUTEGO

Bo co niemożliwe było dla zakonu, w czym on był słaby z powodu ciała, Bóg posławszy Syna swego w podobieństwie grzesznego ciała i dla grzechu, potępił grzech w ciele, aby sprawiedliwość zakonu była wypełniona w nas, którzy nie według ciała chodzimy, ale według Ducha – Rzym. 8:3,4.

    Jaka ulga i pociecha zawiera się w tych zapewnieniach! Zaiste, są to cudowne słowa żywota! One wzbudzają w nas nadzieję. Jeśli Bóg chce przyjąć doskonałe pragnienia serca zamiast absolutnej doskonałości ciała, naprawdę mamy nadzieję osiągnięcia wystawionego nam przez Niego wzoru – doskonałości. Możemy postępować według Ducha, chociaż w naszym śmiertelnym ciele nie możemy w pełni sprostać jego wymaganiom. Nasz umysł może osiągnąć poziom wymagany przez Ducha, nasze intencje mogą być doskonałe, i właśnie tego nasz Ojciec Niebiański od nas oczekuje – doskonałości intencji. (R 3060)
* * *
    Z powodu upadku nasze fizyczne, umysłowe, moralne i religijne zdolności są niedoskonałe i nie jesteśmy w stanie wypełnić Zakonu, który jest miarą zdolności doskonałego człowieka. Ofiara Chrystusa za nas przez wiarę zapewnia nam jednak szatę sprawiedliwości, która przykrywa nasze wszystkie grzechy wynikające ze słabości i ignorancji. Grzechy te nie są nam przypisywane, dzięki czemu w naszym nowym sercu, umyśle i woli możemy wypełnić sprawiedliwość Zakonu, o ile nie postępujemy według ciała, lecz według Ducha.

    Równoległe cytaty: Dz.Ap. 13:39; Rzym. 3:20; 7:5-11; 10:4; Gal. 2:16; 4:4,5; Żyd. 7:18; 10:1,2; 2 Kor. 5:21; Gal. 3:13; 5:16,25; Tyt. 2:11,12.

    Pieśni: 5, 9, 15, 54, 124, 187, 246.
    Wiersze brzasku: (78) Przepełniony Chrystusem.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5000.

    Pytania: Czy w tym tygodniu pokładałem(am) ufność w dokończonym dziele Chrystusa? Jak? Dlaczego? Jak to na mnie wpłynęło?

Powrót na początek

25 LUTEGO

Nie samym chlebem człowiek żyć będzie, ale każdym słowem pochodzącym z ust Bożych – Mat. 4:4.

    Powinniśmy nauczyć się lekcji, że życie człowieka nie polega na obfitości posiadanych dóbr (żywności i ubioru), lecz w najpełniejszym, największym i najwyższym znaczeniu zależy od zupełnego poddania się Boskiej woli: od zwracania pilnej uwagi na każde słowo pochodzące z ust Bożych. Wszystkie napomnienia, zachęty i obietnice są potrzebne do rozwoju tych, których Bóg obecnie powołuje do życia wiecznego jako dziedziców ze Swym Synem w Królestwie. Jako uczniowie Pana Jezusa, starajmy się zatem coraz lepiej zachowywać w pamięci słowa powyższego tekstu i według nich postępować. (R 3058)
* * *
    Życie człowieka nie polega na obfitości ziemskich dóbr, którymi się cieszy. Tym, co naprawdę się liczy, zarówno w udzielaniu, jak i podtrzymywaniu życia, są nauki Słowa Bożego. Bardzo mylą się więc ci, którzy próbują podtrzymywać swoje życie grzechem, za pomocą ziemskich środków. Ponieważ dla wrażliwych i posłusznych serc Słowo Boże jest duchem i żywotem, jest ono dla nich potężne i życiodajne.

    Równoległe cytaty: 5 Moj. 8:3; Ps. 17:4; 19:8-12; 43:3; 107:19,20; 119:9,11,14,24,25,28,41,54,69,72,77,81,92,93,103,144,159,173,174; Iz. 30:21; Jer. 15:16; Ezech. 3:3; Am. 8:11,12; Mat. 7:24-27; Łuk. 11:28; Jana 5:24,39; 15:3; 20:31; Dz.Ap. 20:32; 1 Tym. 4:5,6.

    Pieśni: 22, 332, 264, 49, 296, 79, 311.
    Wiersze brzasku: (43) On mnie prowadzi.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4896.

    Pytania: Czym żyłem(am) w tym tygodniu? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?

Powrót na początek

26 LUTEGO

Radujcie się zawsze w Panu; znowu mówię, radujcie się – Filip. 4:4.

    Nie może być zbyt wielu radujących się chrześcijan i nie mogą się oni za bardzo radować, jeśli radują się w Panu. To radowanie się nie musi być koniecznie hałaśliwe ani koniecznie ciche. Oznacza ono pogodę ducha, szczęście, pokój i zadowolenie duszy; hałaśliwe demonstrowanie tej radości wcale nie jest konieczne, jak niektórzy wydają się błędnie sądzić. Zawsze mogą się radować tylko ci, którzy żyją bardzo blisko Pana, którzy zawsze odczuwają jedność z Nim oraz to, że Jego ochrona i opieka są nad nimi, jak również to, że pewną jest Jego obietnica, iż wszystkie rzeczy współdziałają dla ich najwyższego dobra jako chrześcijan. (R 3127)
* * *
    Radowanie się chrześcijanina zawsze powinno być w Panu: nie w rzeczach doczesnych, lecz w tych odnoszących się do wieczności, związanych z poświęceniem, z wynikającymi z niego obowiązkami, przywilejami, lekcjami, wzrostem, przykazaniami i osiągnięciami. Stałe rozważanie otrzymywanych błogosławieństw napełni nas nieustającą radością. Kiedy zastanowimy się nad naszym usprawiedliwieniem, poświęceniem, ożywianiem przez ducha, duchowym światłem, pokarmem, wzrostem, zwycięstwami, służbą, synostwem Bożym oraz współdziedzictwem z Chrystusem – czym innym może to być, jeśli nie powodem do radości!

    Równoległe cytaty: 5 Moj. 12:18; 1 Sam. 2:1; Ijoba 22:26; Ps. 5:12; 9:3; 32:11; 35:9; 43:4; 63:12; 64:11; 97:11; 104:34; Iz. 29:19; Joela 2:23; Abak. 3:18; Łuk. 10:21; Rzym. 5:2; 12:12; 15:13; 1 Kor. 12:26; Filip. 2:18; 3:1; 1 Tes. 5:16; Żyd. 3:6; 1 Piotra 4:13.

    Pieśni: 248, 94, 100, 149, 179, 203, 204.
    Wiersze brzasku: (282) Radować się będę w Panu.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5544.

    Pytania: Czy w tym tygodniu byłem(am) radosny(a)? Dlaczego? Jak? Co z tego wynikło?

Powrót na początek

27 LUTEGO

Skromność wasza niech będzie znana wszystkim ludziom – Filip. 4:5.

    Greckie słowo przetłumaczone tutaj jako „skromność” zdaje się zawierać w sobie myśl umiarkowania (delikatności), braku zbyt kategorycznego domagania się swoich praw. Miłosierdzie i wyrozumiałość są z pewnością zaletami wymaganymi od wszystkich, którzy chcą znaleźć się w Królestwie razem ze swym Panem. Naszą zasadą powinna być wierność w wypełnianiu (na ile jest to tylko możliwe) tego wszystkiego, czego wymaga od nas sprawiedliwość, a miłosierdzie w odniesieniu do wszystkich naszych wymagań sprawiedliwości od drugich. W ten sposób będziemy dziećmi naszego Ojca, który jest w niebie, ponieważ On jest dobry i miłosierny wobec niewdzięcznych. (R 3128)
* * *
    Prawdziwy chrystianizm nie wywołuje fanatyzmu. Łącząc w charakterze mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc, liczy się z prawami drugich, jest pełen sprawiedliwości i miłości wobec nich i skutecznie utrzymuje chrześcijanina w harmonii z tymi zasadami. Unika więc skrajności w myśli, słowie i postępowaniu, a w sprawach życiowych przyjmuje umiarkowaną postawę, dzięki której przejawia delikatność, w naszym tekście przetłumaczoną jako skromność. Prawdziwy chrystianizm jest wierny wobec Boga i sprawiedliwy wobec człowieka. Zachowuje miłość poświęcenia w harmonii z przestrzeganiem praw drugich i dlatego jest delikatny wobec wszystkich.

    Równoległe cytaty: Iz. 40:11; 42:3; 2 Kor. 10:1; Mat. 11:29; 23:37; 2 Sam. 22:36; Ps. 18:36; Gal. 5:22; 2 Tym. 2:24-26; Tyt. 3:1; Jak. 3:17; Żyd. 2:17,18; 4:15.

    Pieśni: 198, 23, 38, 43, 96, 104, 293.
    Wiersze brzasku: (51) Nasz łuk obietnicy.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5249.

    Pytania: Czy w tym tygodniu byłem(am) delikatny(a)? Dlaczego? W jakich okolicznościach? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie były wyniki?

Powrót na początek

28 LUTEGO

Nie troszczcie się o żadną rzecz, ale we wszystkim przez modlitwę i prośbę z dziękowaniem pragnienia wasze niech będą znane Bogu – Filip. 4:6.

    Może zrodzić się pytanie: Dlaczego Bóg nie da nam rzeczy, o których wie, że są nam potrzebne, bez proszenia o nie i odwoływania się do Jego obietnic? Zapewne dlatego, że najpierw musimy dojść do właściwej postawy serca, by następnie otrzymać Jego łaski i odnieść z nich pożytek. Możemy być pewni, że i tak nie oceniamy w wystarczającym stopniu przeszłej i obecnej opieki Boga nad nami. Nawet w postawie modlitwy i dziękczynienia prawdopodobnie nie dostrzegamy ani połowy powodów do wdzięczności, które zrozumiemy w przyszłości, gdy poznamy tak, jak teraz sami jesteśmy poznani. (R 3128)
* * *
    Niepokój tak samo nie przystoi chrześcijaninowi, jak małemu dziecku brak ufności w miłość matki. W sercu, w którym panuje poleganie na Bogu, a na tronie zasiada wdzięczność za licznie otrzymywane łaski, nie ma miejsca na zmartwienie. Dziecko Boże wie, że w każdej potrzebie ma czułego Ojca, do którego Jego pokorne dzieci zawsze mają dostęp; przedstawiając swoje potrzeby Ojcu, oddala zatem niepokojące troski.

    Równoległe cytaty: Ps. 127:2; Mat. 6:25-34; 13:22; Łuk. 21:34; 1 Kor. 7:32,33; 2 Tym. 2:4; Ps. 37:5; 55:23; Przyp. 16:3; Jer. 17:7,8; Żyd. 13:5; 1 Piotra 5:6,7; 1 Moj. 32:24-29; 1 Sam. 12:23; Ps. 86:3,6; 131:1,2; Kol. 4:2; Mat. 15:22-28; Łuk. 18:1-7; 22:44; Rzym. 8:26; Efez. 6:18; Żyd. 5:7,8.

    Pieśni: 313, 56, 57, 35, 99, 106, 239.
    Wiersze brzasku: (220) Tragarz naszych brzemion.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5508.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą powyższego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jaki był ich wynik?

Powrót na początek

29 LUTEGO

Bóg jest miłością; a kto mieszka w miłości, w Bogu mieszka, a Bóg w nim – 1 Jana 4:16.

    Sprawiedliwość napełnia miarę całkowicie, lecz miłość nią potrząsa, ugniata i dokłada, przepełniając sprawiedliwość. Miłość jest więc czymś, czego nie można wymagać ani uskarżać się na jej brak. Gdy jest okazywana, powinniśmy ją oceniać z wdzięcznością jako łaskę i hojnie odwzajemniać. Każdy, kto pragnie miłości, powinien jej pragnąć w jej najwyższym znaczeniu – w znaczeniu podziwu i czci. Ten rodzaj miłości jest jednak najbardziej kosztowny, a jedynym sposobem jego zdobycia jest przejawianie tej szlachetności charakteru, która wzbudza go u tych prawdziwie szlachetnych. (R 3070)
* * *
    Najbardziej znamienną cechą z przymiotów Jehowy jest miłość, współdziałająca w harmonii z mądrością, sprawiedliwością i mocą. Mieszkanie w miłości oznacza trwanie w jej praktykowaniu, poddawanie wszystkich władz serca i umysłu pod jej panowanie, w harmonii z mądrością, sprawiedliwością i mocą. Tacy mieszkają w Bogu, ponieważ do mieszkania w miłości prowadzi jedynie rezygnacja z własnej woli i przyjęcie w jej miejsce woli Bożej. Trwanie w takim mieszkaniu napełnia serce Boską miłością, dzięki czemu Bóg przez Swego Ducha mieszka w tych, którzy tak postępują.

    Równoległe cytaty: 5 Moj. 4:37; Ps. 63:4; 146:8; Jer. 31:3; Jana 3:16; Rzym. 5:8; 1 Jana 3:1; Ps. 31:24; 73:25,26; 91:14; Rzym. 8:28; Jana 14:15,21,23; 16:27; 1 Kor. 16:22; 2 Kor. 5:14; Jana 3:34,35; 15:12,13; Rzym. 12:9,10; Mat. 5:41-47; 19:19.

    Pieśni: 39, 95, 114, 198, 165, 194, 166.
    Wiersze brzasku: (281) Bezgraniczna miłość Boża.
    Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 4917.

    Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z myślą tego tekstu? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jaki był ich wynik?

Powrót na początek